آوای هنر در کرمان به گوش می‌رسد/ سمفونی روح‌انگیز نور، صدا، تصویر، حرکت

فت فتو – کرمان؛ آمنه شهریار پناه: در طول همه این سال‌های انتظار هنرمندان کرمانی، پا به‌پای آنها انتظار کشیدم، زمانی که مدرسه و دانشگاه می‌رفتم، یا در سرما و گرما کفش و کلاه می‌پوشیدم و از خانه بیرون می‌زدم، یا برای تهیه گزارش و خبر به جایی می‌رفتم، یا حتی خرید می‌کردم، باید دو بار از کنار این مجموعه می‌گذشتم، زمانی که می‌رفتم و زمانی که بر می‌گشتم، از وقتی که تیکه‌ای زمین خالی بود و قرار گذاشتند آنجا را به مجموعه مجهزی برای هنرمندان تبدیل کنند، تا زمانی که به یک غول سنتی تبدیل شد و ما را با خود به خاطرات دور و نزدیک برد.

سالهای زیادی گذشت، از سال ۱۳۸۲ که طرح آن را ریختند و به هنرمندان قول دادند تا اواخر ۱۴۰۱، بیست سال گذشت، دو دهه زمان کمی نیست، نسلی سوخت تا نسل بعدش در امکانات رشد کند، جوان ۲۰ ساله آن روزها که عاشق هنر بود و در سودای سیمرغ به سر می‌برد، اکنون به دوران چلچلی‌اش رسیده و دارد مقدمات ورود فرزندش را به وادی هنر فراهم می‌کند، یا سی چهل ساله‌ی آن روزها، اکنون پنجاه شصت ساله شده است.

اما همه آن سالها گذشت، سال‌هایی که هنرمندان سخت اما امیدوار گذراندند، آرزوهایشان را با کمترین امکانات رشد دادند و به اصطلاح در زمین خاکی به ظهور و بروز رساندند و آن را در شاگردان و هنرآموزان خود تکثیر کردند تا روزی مثل این روزها که درهای تالار فرهنگ و هنر به رویشان باز می‌شود، استعداد استعداد از کف آن برخیزد و شکوفا شود تا این دیار علی‌رغم کمبودها و کاستی‌ها عقب ماندگی نداشته باشد.

بالاخره درهای این مجموعه سنتی به‌روی هنرمندان باز شد، ساختمانش از دور به فرهنگ بومی کرمانیان شباهت داشت، ما را به یاد یخدان مویدی و یا بازار گنبدی شکل و تاریخی کرمان می‌انداخت و خاطره‌ها را در ذهنمان زنده می‌کرد.

برای افتتاح آن ذوق و شوق زیادی داشتم، بعد از سال‌ها از کنارش گذشتن، برای دیدنش دعوت شدم، بواسطه شکل و ظاهر سنتی و هنری‌اش انتظار داشتم درون آن هم حال و هوای بازار و سنت را برایمان تداعی کند اما تفاوتی از زمین تا آسمان داشت، سالن‌های متنوع و اتاق‌هایی با کاربری‌های گوناگون، چیزی به ظاهر کم و کسر نمی‌آید و به نظر می‌رسد، مجموعه استان برای هنرمندانش سنگ تمام گذاشته است.

ورود به این مکان دردانه که قرار است به غنای فرهنگی و هنری کرمان بیفزاید و شاهد رشد روز افزون فرزندان با استعداد این خاک باشد، خود دنیای دیگری داشت، خوشحالی را می‌توانستیم در چهره حاضران ببینیم، برق رضایت در چشمان فعالان حوزه فرهنگی استان هویدا بود.

از این به بعد در این نقطه از کرمان نوای هنر به گوش می‌رسد و شاهد جلوه‌‌هایی از فرهنگ اصیل اسلامی، موسیقی سنفونیک ایرانی، آوای روح‌انگیز موسیقی نواحی، خلق صحنه‌های باشکوه هنر و صدای تشویق حاضران هستیم.

پیش به‌سوی روزهای خوب و دوره‌های درخشان فرهنگ و هنر کرمان نور … صدا … تصویر … حرکت !

پایان پیام/۸۰۰۶۵/ب