تکیه‌گاه غیاث کرمان؛ سرپناهی برای تنهاترین آدم‌های شهر

فت فتو – کرمان؛ مهسا حقانیت: محمدرضا نظری فعال اجتماعی که کمک به آدم‌های نیازمند به‌ویژه کارتن‌خواب‌ها دغدغه اصلی این روزها و شب‌هایش است، چند روز قبل کیک تولد ۳۱ سالگی‌اش را به میان تعدادی از کارتن‌خواب‌ها برد، موقع فوت کردن شمع‌ها توی دلش آرزو کرد تکیه‌گاه «غیاث» هرچه زودتر راه‌اندازی شود تا با کمک مردم بتواند دردی از دل این کارتن‌خواب‌ها و آدم‌های از اینجا رانده و از آنجا مانده بردارد.

از ترک تحصیل برای پول درآوردن تا خرج کردن برای کارتن‌خواب‌ها

مداح است و دلبسته اهل بیت(ع)، از آروزهای کوچک اما دست‌نیافتنی، از دردها و رنج‌هایش در کودکی و نوجوانی، طنابی بافته است، طنابی محکم از جنس اراده و تلاش برای نجات آدم‌های دردمند و رنج‌کشیده. از مداحی‌اش نان و آبی به دست نمی‌آورد بلکه از شهرت و محبوبیت خود نانی می‌رساند به آدم‌های ندار، با حقوق کارمندی می‌سازد و هدیه‌هایی که مردم به حرمت نوای گرم و دلنشین او در مراسم عزا و شادی اهل بیت(ع) تقدیمش می‌کنند را هدیه می‌دهد به بچه‌های یتیم، کارتن‌خواب‌ها و نیازمندان.

کرونا که آمد، او هم مثل خیلی از بچه‌هیئتی‌ها آمد کف خیابان و برای ضدعفونی شهر توی دل شب دست به‌کار شد، بعد هم رفت توی بیمارستان افضلی‌پور و ۶۰ روز برای جابه‌جایی بیماران کرونایی کمک کرد.

برای سیل جنوب کرمان و سیل شهداد هم از ظرفیت مخاطبانش در فضای مجازی که ۱۵ هزار نفری بودند برای کمک به سیل‌زدگان استفاده کرد.

محمدرضا نظری فعال اجتماعی در کرمان است، آن‌طور که خودش می‌گوید، سال‌های کودکی و نوجوانی‌اش با آرزوهای کوچک اما دست‌نیافتنی گذشت، وقتی از شهداد به کرمان آمد، هم درس می‌خواند و هم کار می‌کرد، دستفروشی هم جزو کارهایش بود و حتی یک سال ترک تحصیل کرد تا بتواند کمک‌خرج خانواده‌اش باشد.

با تلاش و همتی که داشت و با کمک خدا، توانست نه تنها خودش را از آب و گل دربیاورد بلکه با حضور در گروه مردمی غیاث کرمان راهگشای مشکلات بسیاری از آدم‌ها باشد. او در گروه مردمی غیاث کرمان با کمک خیران تا حالا به تعدادی دختر جهیزیه داده‌اند، دو مدرسه در مناطق محروم بردسیر ساخته‌اند، سرویس‌های بهداشتی احداث کرده‌ و کودکان بیمار را درمان کرده‌اند، اما کارتن‌خواب‌ها دغدغه اصلی‌اش هستند، هر زمان پولی دستش برسد با غذای گرم می‌رود سراغ‌شان.

در تکیه‌گاه «غیاث» چه خبر است؟

در عین حال نظری از مدتی قبل به این نتیجه رسید که اگر بخواهد به‌طور درست و حسابی کاری برای کارتن‌خواب‌ها انجام دهد و به قول خودش کارشان خروجی داشته باشد باید مجموعه‌ای دست و پا کند تا هم درآمد داشته باشد و هم بتواند شغلی برای کارتن‌خواب‌ها بعد از درمان ایجاد کند، بنابراین جرقه راه‌اندازی تکیه‌گاه «غیاث» توی سرش زده شد.

در این چند ماه گذشته برای به دست آوردن ساختمانی وقفی در خیابان ناصریه که در بین کرمانی‌ها به گداخانه معروف است، آنقدر دویده است که هنوز وقتی راه می‌رود، کف پاهایش درد می‌کند.

محمدرضا نظری را برای اولین بار در تکیه‌گاه «غیاث» می‌بینم، آن‌طور که نظری می‌گوید: شرکت بارز کرمان خشت اول را گذاشته و برای بازسازی سقف تکیه‌گاه پای کار آمده است. نظری در حالی که قسمت‌های مختلف تکیه‌گاه ۲ هزار متری غیاث را نشانم می‌دهد، تصویری که از آینده تکیه‌گاه در ذهنش دارد را هم به زبان می‌آورد و می‌افزاید: می‌خواهیم کارگاه خیاطی، مهمانسرا، مطب، نمازخانه، آشپزخانه و آرایشگاه را در تکیه‌گاه راه‌اندازی کنیم تا درآمد آن برای کارتن‌خواب‌های کرمان هزینه شود.

وی تصریح می‌کند: البته هدف نهایی ما از ایجاد تکیه‌گاه غیاث این است که کارتن‌خواب‌ها را ابتدا درمان کنیم و بعد آنها را برای کار به تکیه‌گاه بیاوریم تا زنجیره بهبود کارتن‌خواب‌ها تکمیل شود و دیگر به‌علت بیکاری دوباره به شرایط قبل برنگردند.

هزینه سر و سامان دادن به تکیه‌گاه غیاث کرمان اما زیاد است، حداقل سه میلیارد تومان. این در حالی‌ست که نظری به لطف و کرم مردم امید دارد، همان‌هایی که هر زمان صدای «غیاث» را شنیده‌اند، فریادرس شده‌اند. کودکانی که خواب و خوراک را از آدم‌های باوجدان می‌گیرند تعداد زنان کارتن‌خواب در کرمان کم است و تعداد بچه‌های کارتن‌خواب هم کمتر، اما وجود همین چند تا بچه هم کافی‌ست که خواب و خوراک را از آدم‌های باوجدان این شهر بگیرد.

یلدا شش ساله است، وقتی بچه‌های غیاث رفته بودند برای کارتن‌خواب‌ها غذا ببرند، در میان آغوش یک زن در خانه‌ای حلبی با سقف چوبی موهای طلایی یلدا را دیدند، دخترک از توی بغل مادرش که بیرون آمد، شروع کرد به خندیدن. خنده‌های یلدا دل از همه برد، تماس‌ها برای نجات این دختر شروع شد، تماس با اورژانس اجتماعی، حراست بهزیستی، قاضی و کلانتری، با همه پیگیری‌ها اما وقتی یلدا به بیمارستان منتقل شد، مسؤولان بیمارستان او را قبول نمی‌کردند و می‌گفتند کودکان معتاد بالای شش سال را باید به کمپ و یا جای دیگری ببرید.بیمارستان سرانجام و با وساطت فرماندار کرمان، یلدا را بستری کرد.

نظری می‌گوید: یلدا دختر بسیار باهوش و بازیگوشی‌ست، توی بیمارستان ارتباط خوبی با همراهان بیماران پیدا کرده بود، حتی حامی هم برای او پیدا شد.

وی ادامه می‌دهد: یلدا در حال حاضر در اورژانس اجتماعی است و آنها برای اسناد هویتی یلدا پیگیر هستند تا به مراکز بهزیستی برود، حیف است این دختر در آشغال‌ها باشد.

هانیه و حمیرا هم دو خواهری هستند که بچه‌های گروه غیاث وقتی آنها را در خانه‌ای بی‌در و پیکر پیدا کردند، توسط نظری به بیمارستان برده شدند تا ابتدا سلامت خود را به‌دست آورند و بعد با کمک خیران به زندگی برگردند.

غذا دادن به کارتن‌خواب‌ها راه نجات نیست

از نظری می‌پرسم چرا کارتن‌خواب‌ها برایش مهم شدند، پاسخ می‌دهد: دو، سه تا از همکلاسی‌های دوران مدرسه‌ام کارتن‌خواب شدند، برای همین پیگیر کارتن‌خواب‌ها شدم تا برای ترک دادن آنها تلاش کنم.

این فعال اجتماعی ادامه می‌دهد: فرد معتاد، محبت می‌خواهد اینکه به کارتن‌خواب‌ها غذا بدهیم و برویم چه اتفاقی می‌افتد؟ اما اگر کاری کنیم که حتی هرماه یک یا دو نفر از آنها ترک کنند و به جامعه برگردند و کاری برای آنها تعریف کنیم، شاهد اتفاقات خوبی خواهیم بود.

تکیه تکیه‌گاه غیاث بر حمایت مسؤولان و کمک‌های مردم

تکیه‌گاه «غیاث» کرمان تا تکیه‌گاهی شود برای آدم‌های از اینجا رانده و از آنجا مانده هنوز راه دور و درازی در پیش دارد و سختی‌های این راه با حمایت مدیران و کمک‌های مادی و معنوی مردم آسان می‌شود.

پایان پیام/۸۰۰۱۹/ب