مردم دیار کریمان در روز قدس راه شهید سلیمانی که همان ” آزادی فلسطین” است را فریاد زدند و در حمایت از مردم ستمدیده فلسطین از رژیم کودک‌کش صهیونیسم اعلام انزجار کردند.
به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری «نذیر کرمان» ۱۶ مرداد ۱۳۵۸ در سیزدهمین روز از ماه مبارک رمضان سال ۱۳۹۹ هجری قمری بود بنیانگذار انقلاب اسلامی، خمینی کبیر در پیامی به خطاب به مردم جهان فرمودند: « از جمیع مسلمانان جهان دعوت می کنم آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را که از ایام قدر است، و می تواند تعیین کننده سرنوشت مردم فلسطین نیز باشد، به عنوان «روز قدس» انتخاب، و طی مراسمی همبستگی بین المللی مسلمانان را در حمایت از حقوق قانونی مردم مسلمان اعلام نمایند. از خداوند متعال پیروزی مسلمانان را بر اهل کفر خواستارم .» امرزو در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان سال ۱۴۰۲ شمسی کرمانی‌ها همچون سال‌های گذشته به دعوت امام راحل(ره) لبیک گفتند. کرمانی‌ها همان سینه‌سرخان آزادگی با گام‌هایشان در راهپیمایی روز قدس راه شهید قدس همان حاج قاسم عزیز را فریاد زدند و یکصدا انزجار خود را از رژیم کودک‌کش صهیونیسم اعلام کردند. همچون سال‌های گذشته چهارراه توحید ابتدای مسیر پیاده‌روی مردم شهر کرمان بود اگرچه وعده داده شده بود که راس ساعت ده صبح این اتحاد و همبستگی گام‌های خود را برخواهد داشت اما مردم کرمان ساعاتی زودتر در این مسیر گام برداشتند. در این مسیر آنچه که بیش از پیش جلوه می‌کرد حضور مادران کرمانی بود که دست در دست فرزندان خود در حالی‌که پلاکاردهایی از فلسطین را با خود همراه داشتند، گام برمی‌داشتند. دستی فرزند دختر، آن یکی فرزند پسر دست در دست پدر و همگی برای حمایت از کودکانی بود که توسط رژیم کودک‌کش صهیونیسم امنیتشان به خطر افتاده بود، گام برمی‌داشتند. موج جمعیت بیش از سال‌های گذشته بود، انگار نه انگار که این مردم شب گذشته در لیله‌القدر تا صبح ” الغوث الغوث” فریاد زدند و اکنون با دهانی روزه برائت از مشرکین جهان را فریاد می‌زدند. دست در دست مادرش در گوشه‌ای ایستاده یود، دختری که می‌گفت سیزده سال سن دارد، وقتی از او پرسیدم برای چه در این راهپیمایی شرکت کردی، پاسخ داد: این یک وظیفه اجتماعی و دینی من است، دیشب در لیله‌القدر من با خدا راز و نیاز کردم و برای بخشیده شدن گناهانم تضرع کردم اما مروز هم برای یک عبادت به اینجا آمده‌ام و ان حمایت از مردم فلسطین است. در میان جمعیت اما مردی سوار بر ولیچر دیدم که پسر جوانش ویلچر را هدایت می‌کرد، از او پرسیدم آیا نیاز بود با این شرایط حضور پیدا کنی؟ پاسخ داد: هر سال می‌آیم ، این وظیفه من است و تنها کاری است که برای مردم ستمدیده فلسطین از دستم برمی آید. در میان جمعیت این حضور خانواده‌ها با هم بود که صحنه‌های زیبایی را رقم زده بود. باید گفت زن و مرد، پیر و جوان فرق نمی‌کند اینجا دیار سلیمانی است و مردمانش به عهد و وفای به شهید سلیمانی شهره هستند از این رو راه شهید سلیمانی ادامه دارد… انتهای خبر/پسند