پای صحبت پیشکسوت دفاع مقدس/ اتحاد مردم الگوی حل مشکلات در همه زمان‌هاست

به گزارش فت فتو واقعیات، حوادث و شرایط دوران دفاع مقدس پس از گذشت نزدیک به چهار دهه حاوی نکات و درس های مفید برای نسل هایی که جنگ را درک نکرده اند، است؛ روایت های مختلف از رشادت های ملتی که اعم از پیر و جوان، زن و مرد خالصانه و عارفانه پا به میدان نبرد می گذاشتند و صحنه هایی خلق می کردند که گاهی باورش غیرممکن و سخت است.

محمد صادقی اهل شهرستان رفسنجان یکی از جوانان نسل طلایی جنگ است که حدود سه سال جنگیدن را در جبهه های حق علیه باطل تجربه کرد و به گفته خودش اگر مجروحیت شدید و جانبازی پس از آن نبود، تا روز آخر جنگ در میدان ماندگار بود.

وی که دوران خدمت سربازی اش را نیز در نزدیکی مناطق جنگی جنوب سپری کرده بود، به طور داوطلب در قالب لشکر ۴۱ ثارالله کرمان به فرماندهی سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی به جبهه جنگ اعزام شد و امروز در حالی در آستانه ۶۰ سالگی با شغل کشاورزی امرار معاش می کند که حضور در جنگ را فرصتی الهی در زندگی خودش قلمداد می کند.

این بسیجی و رزمنده بی ادعای دوران دفاع مقدس روز چهارشنبه به مناسبت گرامیداشت هفته دفاع مقدس حاضر شد با خبرنگار فت فتو گفت و گو کند؛ هرچند باوجود اصرار خبرنگار اجازه نداد که عکس وی را منتشر کنیم و در پاسخ به فت فتو در این زمینه گفت: عکس آن همه رزمنده که مردانه در برابر دشمن ایستادند و نگذاشتند وجبی از خاک کشورمان از دست برود را منتشر کنید.

وی با بیان اینکه خاطرات و وقایع جنگ تحمیلی هیچگاه از ذهن رزمندگان آن دوران پاک نمی شود اظهار داشت: حمله عراق به ایران و شروع جنگ در ابتدا و در اذهان مسئولان و مردم یک حادثه زودگذر تلقی می شد اما پس از گذشت یک ماه از تجاوز ارتش عراق به خاک ایران بتدریج همه متوجه شدند که جنگ شرایط کشور و جامعه را کاملا تغییر داده است و باید با وضعیت جدید خود را هماهنگ کنند.

وی بیان کرد: هنوز شور انقلابی در مردم بسیار احساس می شد، همبستگی و همکاری برای دفاع و شکست متجاوز را در تک تک افراد می توانستیم ببینیم؛ هر چند در ماه های آغازین جنگ بی نظمی و ناهماهنگی در میدان نبرد گاهی مشاهده می شد اما همه اعم از افراد خط مقدم تا پشت جبهه بر بیرون راندن نیروهای صدام یک‌دل و هم قول بودند.

حضور میدانی فرماندهان در میدان نبرد

صادقی ادامه داد: روحیه شجاعت، ایثارگری و مشارکت در جبهه ها آنقدر بالا بود که گاهی فرمانده یک تیپ یا حتی لشکر در کارهای ابتدایی مانند نظافت، تدارکات و حمل و نقل با بقیه همراه می شدند. بارها گفته شده است که در میان رزمندگان بویژه سپاه و بسیج فرماندهی در میدان جنگ و زمان حمله معنی پیدا می کرد و در بقیه اوقات درجه و سلسله مراتب در بین نبود؛ البته خود بچه های رزمنده حدود و سلسله مراتب فرمانبرداری را در نظر داشتند.

وی با اشاره به حضور میدانی مسئولان و فرماندهای عالی رتبه در میدان نبرد و جبهه تاکید کرد: گاهی در حالی که خط خودی با خط دشمن فاصله چندانی نداشت، مسئول بلندپایه کشوری و لشکری را در جمع خود می دیدیم که به یقین می گویم روحیه افراد را بسیار بالا می برد. اینک هم مردم توقع دارند که مسئولان و مدیران در سختی ها و بحران ها در کنارشان باشند.

این رزمنده دوران دفاع مقدس گفت: من در سال ۶۰ بتازگی خدمت سربازی را تمام کرده و مشغول ساخت خانه برای ازدواج بودم؛ زمانی که خودرو پایگاه بسیج محل، افراد را به حضور در جبهه ها دعوت می کرد، کار را نیمه تمام رها کردم و با وجود مخالفت خانواده به جبهه آمدم و نیروی بسیار قوی در درونم به من شجاعت می داد که صبر و تحمل سختی ها کار را بر من آسان کرد.

هر ساعت جبهه، کلاس درس بود

وی افزود: فضای جبهه ها هر ساعت و روزش یک کلاس درس و دانشگاه انسان ساز بود؛ رفتار و گفتاری که رزمندگان در آن شرایط خاص داشتند، امروز برای حتی خود من هم گاهی عجیب است. به طور مثال برخی اوقات به خاطر شرایط منطقه چند روز با اندک غذایی خودمان را سیر می کردیم، اما زمانی که به عقب بر می گشتیم یا شرایط تغذیه بهتر می شد، بچه های رزمنده باز هم به خوردن غذای کم قناعت می کردند.

صادقی تاکید کرد: در زمان عملیات، کسی نمی خواست عقب بماند؛ برای انجام کارهای خطرناک داوطلب آنقدر زیاد بود که فرماندهان در انتخاب فرد برای ماموریت کار سختی داشتند. به جرات می توانم بگویم با وجود اینکه ترس یک هشدار و نیروی غریزی در وجود انسان است اما رزمندگان ما بندرت پیش می آمد که از تیر، تفنگ و گلوله بترسند. شاید خیلی از افراد تصور دقیقی از پاتک های سنگین دشمن ندارند اما همین رزمندگان که اغلب سنین زیر ۲۰ سال هم داشتند، تا آخرین مهمات جلو بارانی از گلوله و خمپاره ایستادگی می کردند.

تحریم های زمان جنگ و خودکفایی ها

وی با بیان اینکه نیروهای ایرانی در بحث تسلیحات و امکانات نظامی در محدودیت بودند اظهار داشت: دشمن، ارتش سرتا پا مسلحی در اختیار داشت، هر تانک عراقی که شکار می شد ۱۰ تانک دیگر بسرعت جایگزین می کرد اما ما به دلیل تحریم ها و کارشکنی دولت های غربی و شرقی آن زمان با هزار مشکل باید مهمات را تهیه می کردیم و به جبهه می رساندیم. این مشکل در طول سال ها به یک فرصت تبدیل شد و جرقه خودکفایی در بحث نظامی بوجود آمد و امروز تقریبا همه تسلیحات و ادوات نظامی در داخل تولید می شود.

جزییات جانبازی و زندگی با یک فشنگ

جانباز دوران دفاع مقدس درباره چگونگی مجروحیت و جانبازی خود نیز بیان کرد: در عملیات محرم در سال ۶۱ با انفجار گلوله توپ به هوا پرتاب شدم و در همین حین تیری به کمرم اصابت کرد که هنوز مرمی آن در نزدیکی نخاع مانده است. اثرات موج انفجار و این مجروحیت پس از ۴۰ سال هنوز گاهی به سراغم می آید و کارهای سنگین را نمی توانم انجام دهم.

سلامتی در راه حفظ کشور

وی خاطر نشان کرد: شاید در طول این سال ها بعضی مسائل مانند بی عدالتی ها و کم توجهی ها آزرده ام می کند، ولی من سلامتی ام را در راه خدا و حفظ کشورم نثار کردم و با تمام وجود می گویم که اگر مجروحیت سخت برای من اتفاق نیافتاده بود تا روز آخر جنگ در جبهه می ماندم.

صادقی با اشاره به خاطراتش از دوران دفاع مقدس گفت: خاطرات جنگ بیشتر از آنچه که تلخ یا شیرین باشد، درس آموز و غفلت زا هستند؛ از دیدن بچه های رزمنده ۱۸ و ۱۹ ساله که شجاعانه به دل دشمنان می زدند و آنان را تار و مار می کردند یا شهید، مجروح و جانباز می شدند، صحنه هایی بی نظیری در ذهن من مانده است.

توقع نداریم نسل جوان مثل ما باشد اما…

وی تصریح کرد: نسل جنگ در سنین نزدیک به پیری به سر می برد؛ آنچه باید از این نسل به نسل های دیگر منتقل شود، بیان روحیات، شیوه زندگی و اخلاقی بود که رزمنده ها در میدان جنگ و پشت جبهه داشتند. ما توقع نداریم نسل جنگ‌ندیده مثل ما فکر و رفتار کند، اما حداقل بداند که رزمندگان چطور با چنگ و دندان آب و خاک را در سخت ترین شرایط حفظ کردند.

این پیشکسوت دوران دفاع مقدس تاکید کرد: تغییر نسل با تغییر افکار و روحیه همراه است اما اگر به جوان امروز توجه شود و بداند خواسته و صدایش در جامعه شنیده می شود، حتما برای وطنش در همه میدان ها افتخار کسب می کند.

صادقی در پاسخ به اصرار خبرنگار فت فتو که درخواست داشت عکس وی نیز با مصاحبه منتشر شود تاکید کرد: من کاری نکردم که بخواهم عکسم در خبر باشد؛ شما عکس بچه ها و شهدای جنگ را بگذارید، آنان لیاقت بیشتری دارند.