ناگفته‌های یک نومعلم کرمانی از دشواری‌های تدریس در مدرسه عشایری

عشایری (نذیر کرمان) – نومعلم آموزش و پرورش عشایری کرمان ضمن اشاره به مشکلات تدریس در مناطق عشایری به جایگاه اجتماعی بالای شغل معلمی اشاره دارد.

فاطمه شیخ پور، معلم دبستان عشایری در کرمان به نذیر کرمان عنوان کرد: اولین انگیزه و قصد من از ورود به حرفه معلمی عشق و علاقه بسیار به این شغل است، زیرا معلمی فقط یک شغل نیست معلمی یک عشق است و به قول شهید رجایی «اگر معلمی را به عنوان شغل انتخاب کردی رهایش کن و اگر عشق توست مبارکت باد.» اولین لازمه ورود به این حرفه عشق و علاقه است؛ چرا که اگر غیر از این باشد با وجود استرس های فراوان، مسئولیت های بیش از حد و نیاز به مهارت های مختلف، قطعا خیلی زود از این کار خسته خواهی شد. فقط در صورتی در این کار موفق می‌شوی و احساس خستگی نمی کنی که عاشق یاد دادن و یاد گرفتن و کار کردن با بچه ها باشی.

شیخ پور ضمن اشاره به جایگاه اجتماعی معلمان در جامعه عنوان کرد: یکی از دلایل انتخاب شغل معلمی، جایگاه اجتماعی معلم است؛ به طوری که در تمام جوامع معلم یک فرد فرهنگی و قابل احترام است و همه مردم آن جامعه معلم ها را افرادی محترم می دانند که وظیفه مهمی بر عهده دارند.

وی با بیان اینکه محیطی که معلم در آن کار می کند به خاطر حضور بچه ها، پر از انرژی و انگیزه است، گفت: من مدیر آموزگار مدرسه عشایری استاد اوستا واقع در روستای دره پهن هستم. این مدرسه چند پایه است و وظیفه دارم همزمان به ۴پایه تحصیلی شامل پایه دوم و سوم و پنجم و ششم ؛به علاوه پیش دبستانی رسیدگی کنم و این کار را کمی سخت می کند. کلاس درس ما تاریک بود و به طوری که در کلاس که بسته می‌شد به طور کامل تاریک می شد. تا اینکه به همت مسئول نمایندگی عشایری شهرستان رابر یک پنجره در کلاس نصب شد و این مشکل تا حدودی رفع شد، اما کلاس ما هنوز برق و لوله کشی آب ندارد و برای استفاده از برق که گاهی لازم است مجبور هستیم به مسجد روستا مراجعه کنیم.

این معلم جوان کرمانی ضمن تشکر از اولیا دانش آموزان افزود: مدرسه ما یک اتاقک بلوکی قدیمی است و به عبارتی کلاس ما در زمستان بسیار سرد است و تنها وسیله گرمایشی ما یک بخاری هیزمی است. همان طور که می دانید بخاری هیزمی مشکلات خاص خود را برای کلاس ایجاد می کند، مانند: ایجاد دود و آلودگی در فضای کلاس و خطر آتش سوزی که بچه ها را تهدید می کند. در زمستان تهیه هیزم بسیار سخت است و بنده شکرگزار آن هستم که والدین دانش آموزان با من در این مورد همکاری دارند.

شیخ پور با بیان اینکه مسائل آموزشی، تربیتی و مذهبی دانش آموزان را اولویت کاری خود قرار داده ام، گفت: دانش آموزان مدرسه بسیار از لحاظ ذهنی باهوش هستند و وضعیت بدنی خوبی دارند. همین موضوع باعث شده آنها در مسابقات مختلف ورزشی بسیار درخشان ظاهر شوند، همچنین از خلاقیت خوبی بهرمند هستند. به مسائل اعتقادی و درس قرآن و نماز اهمیت می دهم، به طوری که تا جایی که امکان آن باشد برای دانش آموزان در مسجد نماز جماعت برگزار می کنم. در طول تدریس خود تا جایی که برایم مقدور باشد از دست ورزی و کار دستی استفاده می‌کنم تا دانش آموزان به طور عینی موارد درسی را مشاهده کنند و مطالب را بهتر یاد بگیرند.

وی عنوان کرد: برای مناسبت ها با هزینه شخصی خود تا حد امکان جشن برگزار می کنم و جوایز ناقابلی نیز به دانش آموزان هدیه می دهم. به عنوان مثال: روز ۱۳ آبان برای دانش آموزان جشن گرفتم و از آنان پذیرایی کرده و بسته هایی برای آن ها تهیه کردم که شامل خوراکی و جایزه (آبرنگ) بود. همچنین جشن باستانی شب یلدا نیز با همکاری دانش آموران در مدرسه برگزار شد که با استقبال بی نظیر دانش آموزان روبه رو شد. همچنین در چهارمین سالگرد شهید سلیمانی مراسم یادبودی برگزار کردیم که با همکاری والدین، آش نذری بین دانش آموزان و اهالی پخش شد.

شیخ پور به رابطه صمیمی خودش با دانش آموزان اشاره کرد و گفت: با توکل به خدا و خواندن چند سوره کوتاه از قرآن کریم، به قلب خود آرامش می بخشم و همواره سعی کردم همانند یک دوست با دانش آموزانم برخورد کنم تا قبل از این که من را به عنوان معلم قبول کنند، به عنوان یک دوست و همراه بپذیرند.

خبرنگار دانش آموز: سجاد بدخشان