به گزارش پایگاه خبری «نذیر کرمان»؛ امام علی (ع) در حکمت ۱۱۴ نهجالبلاغه به ملاک خوشبینی و بدبینی به مردم اشاره و فرموده است: وَ قَالَ (علیهالسلام): إِذَا اسْتَوْلَى الصَّلَاحُ عَلَى الزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ، ثُمَّ أَسَاءَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ لَمْ تَظْهَرْ مِنْهُ حَوْبَهٌ، فَقَدْ ظَلَمَ؛ وَ إِذَا اسْتَوْلَى الْفَسَادُ عَلَى الزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ، فَأَحْسَنَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ، فَقَدْ غَرَّرَ. و فرمود (علیهالسلام): چون صلاح و نیکوکارى بر زمانه و مردمش مستولى شود، سپس کسى به دیگرى که هنوز رسوایى به بار نیاورده، بدگمان شود، بر او ستم کرده است و چون بدکارى و فساد بر زمانه و مردمش مستولى شود و کسى به دیگرى گمان نیک برد، فریب خورده است. منبع: نهجالبلاغه انتهای خبر/ م