مردم داغدار کرمان شرط بقای انقلاب را دوباره امضا کردند

طبق اعلام شورای هماهنگی تبلیغات آغاز مراسم و شروع راهپیمایی در ساعت ۱۰ تعیین شده بود اما من مانند همیشه از چند ساعت زودتر خودم را به خیابان و نقطه ابتدایی این مراسم رساندم، خیابان بسیار سرد بود اما حضور اندک، اندک مردم در آن ساعات ابتدایی بسیار هوا را دل‌انگیز ساخته بود.

همان‌طور که قدم می‌زدم نیروهای امنیت و بسیجیان مخلصی را می‌دیدم که چهره آنها به دانش‌آموز شباهت داشت اما محکم و مقاوم بودند و هنوز درحال آماده شدن بودند، برخی‌هایشان هم که زودتر از موعد رسیده بودند در محل تعیین شده خود نشسته بودند و انگار هوا و زمین سرد تأثیری در اراده پولادینشان نداشت.

مسیر با گل‌های میخک زیبا تزئین شده بود که برایم یادآور تصاویر منتشر شده از ورود امام خمینی(ره) در سال ۵۷ بود، در دو طرف خیابان نیز نیروهای اورژانس امداد، یگان ویژه، آتش‌نشانی و غیره بود، رسیدم به ماشین گل‌زده‌ای که قرار بود علمدار مسیر راهپیمایی باشد، هنوز برخی از تزئیناتش مانده بود و پرچم آمریکا و اسرائیل نیز با ریسمانی پشت آن بسته شده بود و البته جوانان و کودکان در اولین نگاهشان به این پرچم به سرعت پای خود را روی آن گذارده و لگدمالش می‌کردند.

حضور دو کودک در این هنگام توجهم را جلب کرد، درحالی‌که مادر و پدر از آنها می‌خواستند تا بعد از مراسم پرچم را لگد کنند آنها با بصیرت به سرعت روی آن ایستادند و گفتند همین الان باید لگد مال شود.

به نقطه اصلی که همان چهارراه غزه بود، رسیدم پرچمی بزرگ که نزدیک به ۱۰ متر بود، افراشته شده بود و روی دستان مردم و جوانان قرار داشت، درحالی‌که آن را بالا برده بودند، شعار «الله اکبر» سر می‌دادند و مشت‌های خود را گره کرده بودند و با صدای بلند بر آل صهیون رژیم کودک‌کش غاصب و آمریکای مستکبر لعن می‌فرستادند و شعار مرگ بر آنها سر می‌دادند.

دختران ایران زمین همه جا پر افتخار هستند و در این مراسم از شعر و دکلمه‌خوانی تا جهاد تبیین و بیان دستاوردهای انقلاب اسلامی نیز نقش‌آفرینی کردند و کوچکترین کارشان حضور در صحنه بود که الحق و الأنصاف امروز با حضور پررنگشان در بطن مراسم و حاشیه آن همه جهان را انگشت به دهان گذارده بودند.

در مسیر به راه افتادم مملو از جمعیتی بود که درحال پیوستن به خیل راهپیمایان بودند در آن بین ورزشکاران و مربیان آمده بودند تا مردم را در هوای سرد با نرمش و ورزش گرم کنند که حرکتی جالب و تحسین بر‌انگیز بود در این بین نوجوانان اسکیت‌باز هم بودند که در جمعیت به حرکات نمایشی می‌پرداختند و البته که هیجان را نیز به همه القاء می‌کردند.

مسیر پر بود از غرفه‌هایی که خدمات فرهنگی ارائه می‌کرد و برخی از کارخانجات استان نیز آمده بودند تا مردم را همراهی کنند و موکب‌های خود را بنا کرده و از کسانی که در این مسیر سرد قرار گرفته‌اند با چای داغ میزبانی می‌کردند.

نام و کارگران گروه صنعتی بارز را که دیدم یاد سخن رهبر انقلاب افتادم آن پیر فرزانه که می‌گفت؛ در طول ۴۵ سال انقلاب اسلامی کارگران تنها کسانی بودند که هرگز در مقابل انقلاب نبوده و همواره رزمندگان خط تولید و توسعه اقتصادی کشور بوده‌اند.

از کنار موکب کارگری عبور کردم در گوشه‌ای گروهی را دیدم که آماده نواختن مارش(آهنگ نظامی) بودند و در وسط میدان نیز مردمی که فوج فوج به خیل حاضران در این مراسم می‌پیوستند.

شاید وقتی دشمن از انقلاب سخن به ‌میان می‌آورد، نمی‌خواهد نقش مادران را ببیند و با حربه‌های مختلف سعی می‌کند به جهان بفهماند که زنان این مرز و بوم آزاد و آزاده نیستند، اما من دیدم مادرانی را که با وجود هوای سرد چطور فرزندان خود را در آغوش گرفته و به این میدان پا گذاشته بودند و اصلاً سرما و سختی از نگاه آنها معنای خاصی نداشت.

زنانی که امروز در میدان به صحنه آمده بودند، حرفشان این بود که اگر دشمنان به زن، مقام زن و جایگاه مادری ذره‌ای نظر کند ما دودمانش را با فرزندان صالح و تابع ولایتی که تربیت می‌کنیم، به باد خواهیم داد زیرا اینجا مملکت اسلامی و شیعه‌خانه امام زمان(عج) است و ما اجازه نخواهیم داد که دشمنان با شعارهای واهی و توخالی که کشور خودشان را به قهقرا برده است، انقلاب را خدشه‌دار کند.

کودکان چنان در کنار پدران و مادران خود راه می‌رفتند که انگار زیباترین و غرورآفرین‌ترین صحنه انقلاب برای آنان رقم خورده و حقیقتاً آنان خود را صاحب اصلی این انقلاب می‌دانند و در این مسیر آنان حتی بزرگترها را نیز درس بصیرت و مقاومت می‌آموزند که اگر این‌گونه نبود دختر هیجده‌ماهه کرمانی جهان را به لرزه در نمی‌آورد.

حادثه تروریستی گلزار بین‌الملی شهدای کرمان نشان داد این انقلاب و نظام را نه تنها مسئولان و نظامیان بلکه مردم از کم سن‌ و سال‌ترینشان که نسل پنجم انقلابند تا سالخوردگانی که جوانان دهه ۵۰ بودند، حفظ کرده‌اند و در مسیر پیرشرفت انقلاب همواره گام برداشته‌اند.

امروز دختران جوان هم دسته دسته و گروه گروه خود را به چهارراه  غزه کرمان رساندند تا مشت محکمی بر یاوه گویان شعار زن، زندگی و آزادی بزنند و حضور خود را و نقش مهمشان را به دشمنان نشان دهند، گرچه پسران جوان ما نیز همین‌گونه گروه گروه آمده بودند و کسی نمی‌تواند مدعی شود که جوانان ما از این نظام و انقلاب جدا هستند.

در ادامه مسیر پدرها و مادرهایی را می‌دیدم که حتی تدابیر گرمایشی و سرمایشی فرزندان خود را اندیشیده بودند و برای حضور در این مراسم خود را آماده ساخته بودند و حتی بر روی گونه‌های آنان نقش پرچم افتخارآمیز ایران اسلامی را منقوش ساخته بودند.

در کنار این مراسم گروهی هم آمده بودند که به صورت خودجوش هنرشان را در اختیار مردم ایران قرار دهند و خط و نقوشی را از پرچم سه رنگ ایران اسلامی  بر دست و صورت کسانی که قصد شرکت در مراسم داشتند را طراحی می‌کردند.

در گوشه‌ای از این مسیر نیز موکب‌های دانش‌آموزی برای اربعین شهدای حادثه تروریستی گلزار شهدای کرمان برپا کرده بودند تا نام و یاد خاطره دوستان شهیدشان همچنان زنده بماند.

البته شهر کرمان نیز با نام و تصاویر شهدای این حادثه تروریستی مزین شده بود و دور تا دور میدان شورای کرمان منقوش به عکس شهدایی بود که تنها گناه آنان زائر سردار شهیدشان حاج‌قاسم سلیمانی بودن، است.

خانواده شهدای تروریستی کرمان نیز در این مراسم حاضر شده بودند تا بگویند اگر ما را بکشید ما زنده‌تر می‌شویم، سعادت و عاقبت بخیری ما، فرزندان و عزیزان ما همه در گرو شهادت است و دشمن نمی‌تواند ما را از این مسیر دور و دل ما را خالی کند.

آری امروز مردم کریمان که چهل روز از زمان از دست‌دادن ۹۶ شهید در حادثه تروریستی گلزار شهدایش می‌گذرد، دلسوخته و امیدوار پا به میدان مشروعیت نظام گذاردند و شرط بقای انقلاب را دوباره امضا کردند.

انتهای خبر/ طهماسبی