جنس بازی ها در روستا با شهر متفاوت است، کودکان روستایی به دل طبیعت میزنند و با حداقل امکانات از زندگی لذت می برند،اما با ورود فضای مجازی همه چیز رنگ باخت.
به گزارش خبرنگار فت فتو از رودبارجنوب،در دهه ۶۰و ۷۰ جنس اوقات فراغت کودکان روستایی متفاوت بود آنها بیشتر به دل طبیعت می زدند و با حداقل امکانات از زندگی لذت می بردند. انجام بازیهای بومی و محلی با اعضای خانواده و فامیل به خصوص در دور همی های خانوادگی حال و هوای دیگری داشت. امروزه فضای مجازی همه آن شور و هیجانات را از کودکان روستایی گرفته است و نتیجه دور همی های فامیل و دوستان در کنار هم،رد و بدل کردن چند فیلم در دنیای مجازی است،که آن هم بدون سر و صدا انجام می شود. در دهه ۶۰ و ۷۰ بازی کردن برای کودکان روستا جز فعالیت های لذت بخش بود و با حداقل امکانات شاد ترین بازیها را در کنار دوستان خود انجام می دادند و داری شور و هیجان خاصی بود. اما امروز شنیدن نام بازی های بومی و محلی مانند هفت سنگ،وسط گل سه،یه قُل دو قُل و چندین بازی دیگر برای کودکان روستا غریبه است و البته در طول این سالها مسئولین امر و خانواده ها دغدغه نداشتند و این بازی ها به فراموشی سپرده شده اند. بازیهای سنتی علاوه بر اینکه برای سرگرمی استفاده میشدند، طوری طراحی شدهاند که تمامی مفاهیم و نیازهای افراد را در بر میگیرند. گفته میشود در بیشتر بازیهای سنتی ایران مفاهیمی چون تعادل، سرعت، تقسیم کردن، کم کردن، اضافه کردن، رقابت، همکاری، گذشت، حفظ دوستان، قضاوت و اعتماد به نفس آمیخته شدهاند و این در حالی است که افزایش روحیه مسئولیت پذیری، تقویت روحیه، بردباری، همکاری و نزدیکی به طبیعت در کنار سرعت، چابکی و زیرکی از نتایج مثبت این بازیها به شمار میرود. بازیهای سنتی با وجودی که از عمرشان خیلی میگذرد ولی از نظریههای روان شناختی و جامعه شناختی خیلی دور نیستند چه بسا که این نظریهها از مشاهده بازیها متولد شدهاند، نه اینکه اول آن نظریهها نوشته شده باشد و بعد این بازیها متولد شود. آشنا کردن کودکان با بازیهای سالم و آموزنده سنتی، میتواند اقدامی مناسب در جهت حفظ فرهنگ و سنت بومی هر منطقه باشد. با فراموشی این بازیها، بخشی از خاطره رفتاری پدران و مادران خود را از دست میدهیم. انتهای پیام/پ