خروش دلیرانه و خشم کودکانه، حمایت دلبرانه نوگلان حاج قاسم از کودکان غزه

نذیر کرمان – کرمان: خشم در کودکان اتفاق خوبی نیست، در طول سالیان همه روانشناسان و روانکاوان بسیج شده تا کودکان را از این پدیده دور و آنها را در یک زندگی آرام و طبیعی جای دهند.

گاهی اما این موضوع به استثنا می‌کشد، همه نظریه‌های نظریه‌پردازان را ابطال می‌کند و همه می‌پذیرند که کودکان هم می‌توانند در یک خشم مقدس جای بگیرند، خشم و نفرتی که از شیر مادر گرفته‌اند.

درست مثل امروز، کودکانی که هرچند پدر و مادران‌شان سعی کرده‌ بودند آنها را از صحنه‌های خشن دور نگه دارند، اما انگار جنایت آنقدر بالا گرفته و سد خون در غزه شکسته که این نازک‌دلانِ لطیف هم به جوش و خروش افتاده‌اند.

نوگلان سرزمین مقاومت، این بار دست مادران و پدران‌شان را گرفتند، به میعادگاه آمدند، حامی فرشته‌های فلسطینی شدند و بر سر رژیم کودک‌کش صهیونیستی فریاد زدند که به اندازه همه ستاره‌ها از او متنفرند.

اینجا خبری از مشت‌های گره کرده نیست، در عالم آنها دست‌های باز شده و نشان دادن عدد ده یعنی خیلی زیاد!

دختران و پسران حاج قاسم انگشتان‌شان را نشان می‌دادند و به جنایتکاران می‌فهماندند که اندازه ده تا از آنها بدشان می‌آید، رژیم‌صهیونیستی هم پیام‌شان را فهمید و از نای جان نحسش درک کرد که از دل آن ده تا، کهکشان کهکشان نفرت بر می‌خیزد و بر پیکره لرزانش می‌نشیند.

 این اولین بار نبود، پیش از این هم کودکان برای فلسطین و فرزندان آن به میدان آمده بودند و شعارها سر داده بودند، روز قدس امسال را به یاد آوردم، مادری که دختر ۳ ماهه‌اش را در آغوش داشت، گفت: شاید این آخرین راهپیمایی برای آزادی قدس باشد، حیف بود فاطمه‌ام در این راه بزرگ سهیم نباشد، کمی اذیت شد اما می‌ارزید، هم مسیر شدن با حاج‌قاسم نصیب هرکسی نمی‌شود.

این مصاحبه در آن چند اپیزود عاشقانه ثبت است، کسی چه می‌داند شاید هم واقعا آخرین روز قدس را پشت سر گذاشته‌ایم و تا آخرین جمعه ماه مبارک رمضان سال آینده فلسطین برای مردم فلسطین باشد.

این دست و پا زدن‌های رژیم صهیونسیتی و موج خونی که راه انداخته همین معنی را می‌دهد، مرگش نزدیک است.

پایان پیام/۸۰۰۶۵/ب