برشی از آن روزهای تاریک

نذیر کرمان کرمان _ یاسین اسفندیارپور: ۴۵ سال از روزهای انقلاب گذشته، غبار روی واقعیت‌های قبل از آن نشسته و جوانانِ این روزها درد جوانان آن روزها را درک نکرده‌اند.

در این میان، برخی از مبارزان انقلابی، پرچم جهاد تبیین برداشته و روشنگری برای نسل نو را آغاز کرده‌اند.

یکی از کسانی که دوران سیاه ستم‌شاهی را دیده و با پوست و گوشت و استخوانش درک کرده حجت‌الاسلام محمد محمدزاده است که این روزها از تریبون نمازجمعه بافت، رسالتش را دنبال می‌کند.

وی در گفت‌وگو با نذیر کرمان اظهار داشت: در آن دوران امکانات رفاهی وجود نداشت، روستاها جمعیت خوبی داشتند اما آب لوله‌کشی بهداشتی، برق، تلفن و جاده آسفالت نداشتیم.

حجت‌الاسلام محمدزاده ادامه داد: در روستای ما آبی از جوب رد می‌شد و یک حوضی در مسیر آن درست می‌کردند و در این حوض که سیمانی هم نبود آب ذخیره می‌شد و مردم از آن آب برمی‌داشتند و می‌خوردند.

برق نداشتیم، خان روستا موتور برق داشت

وی ابراز داشت: روستاهای اطراف ما برق نداشتند، خان روستای ما موتور برقی آورده بود، شب‌ها موتور روشن می‌کرد چند لامپ روشن می‌کرد و ما می‌آمدیم در حیاط می‌دیدم و حسرت می‌خوردیم، مخابرات هم در روستا نبود.

محمدزاده اضافه کرد: یخچال هم نداشتیم چون برق نبود، برای اینکه گوشت خراب نشود گوسفندی را می‌کشتند و قرمه می‌کردند داخل مشک و جای سرد نگه می‌داشتند تا گوشتش فاسد نشود و هروقت می‌خواستند این قرمه را آب می‌کردند و غذا درست می‌کردند، اقتصاد روستا اقتصاد مستقلی بود و مردم خودشان هرچه تولید می‌کردند، مصرف می‌کردند.

وی بیان کرد: با نفت باید یک سری کارها را انجام می‌دادیم تا روشنایی فراهم می‌کردیم، سیستم گرمایش بیشتر بخاری هیزمی بود که در اتاق‌ها تعبیه می‌شد و هیزم سر شب روشن می‌کردند و گرم که می‌شد باید می‌خوابیدیم.

 راهی که حالا یکساعته می‌رویم، آن دوران از صبح تا شب می‌رفتیم

وی با اشاره به اینکه راه مناسبی نداشتیم و صبح از روستا راه می‌افتادیم عصر به کرمان می‌رسیدیم، گفت: همان راه را امروز یک ساعت‌ونیم به کرمان می‌رسیم.

حجت‌الاسلام محمدزاده خاطرنشان کرد: امکانات رفاهی که حالا در روستا داریم با زمان طاغوت اصلا قابل مقایسه نیست، همان روستا امروز جاده آسفالت دارد و یک ساعت تا کرمان راه دارد، برق، مخابرات، آب آشامیدنی دارد که در همان اوایل انقلاب این کارها انجام شده است.

والله بچه‌ها ترک تحصیل می‌کردند

وی تصریح کرد: در زمان پهلوی در روستا مدرسه ابتدایی داشتیم و تا کلاس پنجم تحصیل می‌کردیم و اگر کسی پول داشت و می‌توانست، فرزندش را برای ادامه تحصیل به کرمان یا مرکز بخش گلباف می‌فرستاد، والله بچه‌ها ترک تحصیل می‌کردند و کارهایی که در روستا بود مثل کشاورزی و دامداری انجام می‌دادند، معمولا شرایط برای رفتن به مدرسه خوب نبود و اکثرا بچه‌ها بیسواد بودند و طبق آمار در زمان طاغوت فقط ۳۰ درصد مردم باسواد بودند ولی حالا اکنون ۹۵ درصد مردم سواد دارند، این یک رشد قابل ملاحظه است.

دانشگاه برای کسانی بود که توانش را داشتند

امام جمعه بافت ادامه داد: حالا تا کلاس ۱۲ در روستا درس می‌خوانند و بعد هم به راحتی دانشگاه قبول می‌شوند، در حالی که دوران ستم‌شاهی دانشگاه نمی‌شناختیم، دانشگاه برای کسانی بود که توانش را داشتند.

 آب بو گرفته را صاف می‌کردیم، می‌جوشاندیم و می‌خوردیم

وی گفت: آبی که در حوضچه‌ها نگه داشته می‌شد، بو می‌گرفت، گاهی اوقات باید صافش می‌کردیم و بعد از آن استفاده می‌کردیم و می‌گفتند بجوشانید که یک مقدار بهداشتی شود.

به گزارش فارس: امروز در حالی چهل‌وپنجمین بهار انقلاب را جشن می‌گیریم که حتی دورافتاده‌ترین روستاها از آب، برق، گاز، تلفن و غیره استفاده می‌کنند، مردم ما می‌دانند که چه کسی برایشان خدمت کرده که اینطور صحنه‌های اجتماعی را باشکوه برگزار می‌کنند‌.

پایان پیام/۸۰۰۴۹/ب