جامانده‌ای که فراخوانده شد تا برود و مسیر دلدادگی عشاق اباعبدالله الحسین علیه‌السلام را برای جاماندگان روایت کند.
به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری «نذیر کرمان»؛ دقیقاً یک سال قبل در چنین روزهایی بود که به‌علت داشتن یک کار شخصی از خیل کاروان زوار اربعین در کربلا جا ماندم و حسرت دیدن ارباب عشق، صفای بین‌الحرمین، چای عراقی و موکب گردی‌ها و قدم‌گذاری در عمودها در دلم سنگینی کرد و به خودم قول دادم تا امسال هر جور شده خودم را به ارباب دل‌ها برسانم و کنگره بزرگ اربعین را روایت‌گری کنم. پیاده‌روی اربعین یک رویداد اجتماعی و فرهنگی بزرگ در دنیا است که میلیون‌ها زائر عاشق را یک جا در خود جمع می‌کند. این رویداد بزرگ انسانی باید با شکل هنرمندانه‌ای از سوی رسانه‌ها و خبرنگاران به تصویر کشیده شود تا پیام بزرگ عاشورا از طریق اربعین به دنیا مخابره شود. آن چیزی که سیاست‌مداران غرب‌گرا و ضداسلامی دنیا با ابزار امپراطوری رسانه سال‌ها درصدد حذف معنویت و تحریف دین هستند با یک حرکت بزرگ انسانی پیاده‌روی اربعین خنثی می‌شود؛ پردازش و واکاوی این رویداد بزرگ اجتماعی از سوی خبرنگاران و رسانه‌های انقلابی یک رسالت و تکلیف قداست‌مند است. انتظار به سرآمد و به همراه و به‌همت مسئول گروه جهادی شهدای امنیت شهرستان رودبار راهی سفر عشق شدم، زائر اولی‌‌ها در مسیر عاشقی قدم به قدم جلو می‌روند، گاه بر گام‌هایشان سرعت می‌بخشند و گاه آهسته‌تر مسیر عاشقی را طی می‌کنند. چهره‌ها و مذاهب متفاوت، اما هدف یکی است. کوچک و بزرگ، ایرانی و خارجی همه به عشق اباعبدالله الحسین علیه‌السلام آمده‌اند. آمده‌اند تا روزهای منتهی به اربعین را در بین‌الحرمین نوحه‌سرایی کنند. نگاه هر زائر دنیایی از حرف را مشق می‌کند چراکه اینجا رفتارها معنایی ندارد، همه با پای دل آمده‌اند و با چشم دل مسیرهای عاشقی برای اهل‌بیت (ع) را جستجو می‌کنند. راهپیمایی با شکوه اربعین حسینی (ع) در واقع بزرگترین نماد همبستگی شیعیان در سراسر دنیاست که همه‌ساله در روزهای نزدیک به اربعین حسینی (ع) آغاز می‌شود. این روز‌ها جمعیت زیادی از عاشقان حسینی (ع) و زائران اباعبدالله (ع) با پای پیاده از نقاط مختلف جهان با هدف زیارت حرم امام حسین (ع) راهی کربلای معلی شدند. زائرین ایرانی نیز اغلب مسیر نجف اشرف تا کربلای معلی را پیاده سفر می‌کنند. موسم اربعین که می‌شود دل‌ها بی‌قرار رفتن در مسیر عاشقی می‌شود، مسیری که همه دل از پا نمی‌شناسند و می‌روند تا خود را به خیل زائران برسانند برخی هم می‌روند تا با برپایی مواکب به زائران اباعبدالله (ع) در هر مسلک و آیینی خدمت کنند امکاناتی که توسط موکب‌های بین راه به زائران گرامی ارائه می‌شود، همه و همه کمکهای مردمی است. در مسیر عشق، فقیر و غنی، پیر و جوان، عالمان و مردم عادی از مسلمانان و حتی غیرمسلمانان به عشق و جاذبه حسین‌ابن‌علی (ع) در این مسیر، درکنار هم، شانه به شانه، قدم برمی‌دارند. پیاده‌روی اربعین در واقع گردهمایی مذهبی است که هرساله بر تعداد شرکت‌کنندگان آن افزوده می‌شود و بزرگترین زیارت سالانه در جهان به شمار می‌رود و حالا چند روز مانده تا اربعین حسینی در مسیر نجف به کربلا شاهد خیل عظیم جمعیتی هستیم که از سراسر جهان خود را به نجف و کربلا می‌رسانند. عزاداری برای امام حسین (ع) و شهدای کربلا، آیینی متعلق به امروز و دیروز نیست و ریشه‌ای عمیق در تاریخ اسلام و این سرزمین دارد اما برگزاری این مراسم در چند سال اخیر تبدیل به آیین باشکوه دینی و سیاسی برای مسلمانان شده و عاشقان اباعبدالله (ع) با هر دین و مذهبی از نقاط مختلف جهان پای پیاده در کنار هم در راهپیمایی اربعین حسینی شرکت می‌کنند. خبرنگار ما امسال به‌همراه گروه زائر اولی که به کربلای معلی اعزام شده‌اند سفر کرده و در ادامه آنچه می‌خوانید از حال و هوای مشایه و پیاده‌روی زائران اباعبدالله الحسین (ع) تنها گوشه‌ای از حال خوش زائران ارباب بی‌کفن است. شرکت‌کنندگان در این مراسم گویا بیشتر سال‌های گذشته و پرشورتر است، از آغاز این حماسه معنوی عَلم حسین و پرچم فلسطین بیشتر از هر چیزی در این حماسه معنوی خودنمایی می‌کند، چون ما معتقدیم راه قدس از کرب‌‌وبلا می‌گذرد. سمیه زائری است، که برای نخستین بار به‌همت گروه جهادی شهدای امنیت رودبار جنوب گام در مسیر پیاده‌روی کربلا گذاشته، است، به او نزدیک شدم تا از حال و هوای این روزهایش بپرسم. وی گفت: طی این مسیر با پای پیاده توفیقی بود که برای نخستین بار نصیبم شد. زائر دیگری در مشایه از زیبایی‌های مسیر کربلا می‌گوید که در این مسیر خود را به ارتش میلیونی امام زمان (عج) می‌رسانیم تا پیام عاشورا را به جهان مخابره کنیم. کوله‌ای مشکی به دوش گرفته و قدم می‌زند. گاهی سر به آسمان می‌گیرد، نجوایی می‌کند و سپس صورتش را در پشت چفیه‌اش مخفی می‌کند. قدم‌هایش را شمرده شمرده برمی‌دارد. گویی دوست ندارد مسیر دلدادگی برای اهل‌بیت (ع) به آخر برسد. با او هم قدم می‌شوم گرچه به ظاهر غریبه هستیم اما گویی آشنایی دیرینه یافته است. با لبخندهایی از جنس صفا و صمیمیت صحبت‌هایش را بدون هیچ سؤالی شروع می‌کند: قدم زدن در خاک کربلا احساس عجیبی دارد. باورم نمی‌شد بتوانم زائر اربعین باشم. می‌پرسم چندمین بار است به سفر کربلا می‌آیی. دست به سینه می‌گذارد. از هویدای دل ضجه‌ای می‌کشد و می‌گوید: «اولین بار است به دیدن آقایم حسین علیه‌السلام می‌آیم». روح‌انگیز سالمی گفت: خدا مسئول گروه جهادی شهدای امنیت رودبار جنوب را خیر بدهد که مسبب برآورده شدن آرزوی چندین ساله من شد. آری اینجا کربلا است و امروز هزاران هزار عاشق با کوله باری راهی شده‌اند تا با پای پیاده به بین‌الحرمین برسند. گرد و خاک و مسیر طولانی در آن‌ها اثری ندارد و تنها عشق رسیدن به معشوق بر سر دارند. صدای نوحه کاروان‌ها، پذیرایی موکب‌ها از زائران و صلوات‌های مستمر دلت را به اوج می‌برد. هر کس تلاش می‌کند تا از زائران اباعبدالله به نحوی پذیرایی کند. یکی با جثه کوچکش آب تعارف می‌کند و دیگری غذا، یکی اصرار دارد پاهایت را ماساژ دهد و دیگری تلاش می‌کند با یک استکان چای خستگی را از تنت دور کند. اینجا تنها دل حکومت می‌کند. اینجا دروغ و نیرنگ جایی ندارد. منبع: رودبار ما انتهای خبر/پورحیدر