خطبه ۴ نهج البلاغه

خطبه چهارم نهج‌البلاغه بعد از کشته‌شدن طلحه و زبیر خوانده شده است. به گزارش گروه فرهنگی و عقیدی پایگاه خبری تحلیلی «نذیر کرمان»؛ از آنجایی که شیعیان علی‌بن‌ابی‌طالب به واسطه نهج‌البلاغه راه بندگی را به صحت طی می‌کنند اما گذر زمان و مشغله‌های فکری اجازه سیر و گذر  و البته مرور را نمی‌دهد، بنابراین پایگاه […]

خطبه چهارم نهج‌البلاغه بعد از کشته‌شدن طلحه و زبیر خوانده شده است.

به گزارش گروه فرهنگی و عقیدی پایگاه خبری تحلیلی «نذیر کرمان»؛ از آنجایی که شیعیان علی‌بن‌ابی‌طالب به واسطه نهج‌البلاغه راه بندگی را به صحت طی می‌کنند اما گذر زمان و مشغله‌های فکری اجازه سیر و گذر  و البته مرور را نمی‌دهد، بنابراین پایگاه خبری نذیر کرمان در حرکتی خلاقانه سعی دارد زین پس بخش‌هایی از خطبه‌های این کتاب مرجع را منتشر کند تا ضمن یادآوری، انسان‌های زیادی را به مسیر بندگی عمیق‌تر هدایت نماید.

خطبه چهارم نهج‌البلاغه؛ 

و من خطبة له (علیه السلام) و هي من أفصح كلامه عليه‌السلام و فيها يعظ‌الناس و يهديهم من ضلالتهم و يُقال: إنه خطب‌ها بعد قتل طلحة و الزبير!

بِنَا اهْتَدَيْتُمْ فِي الظَّلْمَاءِ وَ تَسَنَّمْتُمْ ذُرْوَةَ الْعَلْيَاءِ وَ بِنَا أَفْجَرْتُمْ عَنِ السِّرَارِ، وُقِرَ سَمْعٌ لَمْ يَفْقَهِ الْوَاعِيَةَ وَ كَيْفَ يُرَاعِي النَّبْأَةَ مَنْ أَصَمَّتْهُ الصَّيْحَةُ، رُبِطَ جَنَانٌ لَمْ يُفَارِقْهُ الْخَفَقَانُ. مَا زِلْتُ أَنْتَظِرُ بِكُمْ عَوَاقِبَ الْغَدْرِ وَ أَتَوَسَّمُكُمْ بِحِلْيَةِ الْمُغْتَرِّينَ حَتَّى سَتَرَنِي عَنْكُمْ جِلْبَابُ الدِّينِ وَ بَصَّرَنِيكُمْ صِدْقُ النِّيَّةِ.

۱. ويژگى‌هاى اهل‌بيت عليهم‌السّلام:

شما مردم به وسيله ما، از تاريكى‌هاى جهالت نجات‌ يافته و هدايت شديد، و به كمك ما، به اوج ترقّى رسيديد. صبح سعادت شما با نور ما درخشيد.

كَر است گوشى كه بانگ بلند پندها را نشنود، و آن كس را كه فرياد بلند، كَر كند، آواى نرم حقيقت چگونه در او أثر خواهد كرد قلبى كه از ترس خدا لرزان است، همواره پايدار و با اطمينان باد، من همواره منتظر سرانجام حيله‌گرى شما مردم بصره بودم، و نشانه‌هاى فريب خوردگى را در شما مى‌نگريستم. تظاهر به ديندارى شما، پرده‌اى ميان ما كشيد ولى من با صفاى باطن درون شما را مى‌خواندم. 

أَقَمْتُ لَكُمْ عَلَى سَنَنِ الْحَقِّ فِي جَوَادِّ الْمَضَلَّةِ حَيْثُ تَلْتَقُونَ وَ لَا دَلِيلَ وَ تَحْتَفِرُونَ وَ لَا تُمِيهُونَ. الْيَوْمَ أُنْطِقُ لَكُمُ الْعَجْمَاءَ ذَاتَ الْبَيَانِ، عَزَبَ رَأْيُ امْرِئٍ تَخَلَّفَ عَنِّي، مَا شَكَكْتُ فِي الْحَقِّ مُذْ أُرِيتُهُ، لَمْ يُوجِسْ مُوسَى (علیه السلام) خِيفَةً عَلَى نَفْسِهِ بَلْ أَشْفَقَ مِنْ غَلَبَةِ الْجُهَّالِ وَ دُوَلِ الضَّلَالِ. الْيَوْمَ تَوَاقَفْنَا عَلَى سَبِيلِ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ، مَنْ وَثِقَ بِمَاءٍ لَمْ يَظْمَأْ.

۲. ويژگى‌هاى امام على عليه‌السّلام:

من براى وا داشتن شما به راه‌هاى حق، كه در ميان جادّه‌هاى گمراه كننده بود، به پاخاستم درحالى‌كه سر گردان بوديد و راهنمايى نداشتيد، تشنه‌كام هر چه زمين را مى‌كنديد قطره آبى نمى‌يافتيد.

امروز زبان بسته را به سخن مى‌آورم، دور باد رأى كسى كه با من مخالفت كند از روزى كه حق به من نشان داده شد، هرگز در آن شک و ترديد نكردم. كناره‌گيرى من چونان حضرت موسى عليه‌السّلام برابر ساحران است كه بر خويش بيمناك نبود، ترس او براى اين بود كه مبادا جاهلان پيروز شده و دولت گمراهان حاكم گردد.

امروز ما و شما بر سر دو راهى حق و باطل قرار داريم، آن‌كس كه به وجود آب اطمينان دارد تشنه نمى‌ماند. 

انتهای خبر/ طهماسبی

منبع: نهج‌البلاغه
 




خطبه ۴ نهج البلاغه

منبع:آرمـان
? خطبه ۴ نهج البلاغه