به بهانه بیست و یکمین سالگرد زلزله بم؛ غمی که در کنج دل جاخوش کرده است

به گزارش خبرنگار تابناک از کرمان، ۲۱ سال پیش بم لرزید و صدای آوارهای آن در همه جهان شنیده و قلب میلیون ها نفر جریحه دار شد.
در صبح جمعه پنجم دی ماه سال ۱۳۸۲ زمین ‌لرزه‌ای به بزرگی ۶/۶ ریشتر در ساعت ۵ و ۲۶ دقیقه بامداد به مدت ۱۲ ثانیه شهر بم و اطراف آن در شرق استان کرمان را لرزاند و در این ۱۲ ثانیه هولناک که گویی ساعت ها به طور انجامید، هزاران خانه ویران، هزاران جان عزیز پرپر و چندصد هزار آواره و تنها و غریب و یتیم به جا ماند، آدم هایی که تا چند ساعت قبل از این ثانیه های وحشتناک سرشار از شوق و انگیزه و امید و لبخند بودند.
۲۱ سال است که اهالی بم به تاریخ پنجم دی ماه که نزدیک می شوند نفس هایشان در سینه حبس شده و به شماره می افتد، ذهنشان پریشان و قلب هایشان به تپش های شدید افتاده و دلشان می لرزد و به این می اندیشند که چگونه یک شبه بم زیبا و اصیل و کهن فرو ریخت و جان ها و بناها و شهر را زیر خروارها خاک مدفون کرد؟
در این سال ها زلزله دلخراش بم از ابعاد گوناگون بررسی و تحلیل شده است، از ساخت و سازهای ضعیف و غیراصولی گرفته تا حجم زیاد تلفات و ویرانی ها و مدیریت بحران و… اما آنچه که همواره در یاد اهالی بم تکرار و آن لحظات تکان دهنده نفس گیر را یادآور می شود، به آسانی و با صدها ساعت تراپی و مشاوره قابل درمان نیست.
۲۱ سال از آن روز هولناک گذشته است اما وقتی پای درد دل زلزله زدگان بمی می نشینی درمی یابی که داغ آنها همچنان تازه است، اصلا انگار نه انگار که ۲۱ سال گذشته است، غمی که در گوشه قلبشان جا خوش کرده با گذر سال ها همچنان پابرجاست. 
برای بازماندگان این فاجعه تاریخی، پنجم دی ماه همواره سراسر اندوه و ماتم و بغضی سنگین است که با هیچ چیز خوب نمی شود، تا زمانی که هوش و حواسشان یاری کند یادها و خاطره ها خواهند ماند و به قول خودشان داغ عزیزان که هرگز فراموش نمی شود.
هرچند که اکنون زندگی در شهر زیبای بم حتی گرم تر از قبل در جریان است و در این ۲۱ سال چه وصال ها و ازدواج ها که صورت گرفته و چه کودک ها و نسل های جدیدی به این خطه نخل های باشکوه پا گذاشته اند اما یاد و خاطره رفتگان پنجم دیماه همچنان با بازماندگان بوده و نام و یاد آنها با زلزله بم گره خورده است.
با همه این احوال، امید است نه تنها از زلزله دلخراش بم بلکه همه رخدادهای تلخی که تاکنون در این مرز و بوم اتفاق افتاده درس گرفته شود و با پر کردن خلاءهایی که زنگ خطری برای تهدید جان های شریف انسان های بی گناه است، از تکرار فاجعه جلوگیری شود.
یادداشت: فهیمه افضلی
انتهای پیام/س