کمک‌رسانی به محله پولدارها و مرام گذاشتن یک قاچاقچی برای بچه‌های جهادی

نذیر کرمان – کرمان؛ مهسا حقانیت: فرشاد پهلوان را از حدود ۲۰ سال قبل می‌شناسم، زمانی که در نشریه سازمان دانش‌آموزی فعال بودیم، همان روزها هم که یک نوجوان ۱۵، ۱۶ ساله بود، عاشق و شیدای شهدا بود و با قلم دانش‌آموزی درباره شهید و شهادت می‌نوشت.

حالا که بعد از سال‌ها بی‌خبری از همکار قدیمی‌ام، او را در صفحه مجازی یکی از بچه‌های جهادی به واسطه تبلیغ پویش نذر نسیم پیدا کردم، وقتی برای مصاحبه به دفتر نذیر کرمان آمد، برایم جالب بود که حال و هوایش هنوز همان است که ۲۰ سال قبل دیده بودم، مومن و پرانرژی، عاشق شهید و شهادت و البته برای خدمت به مردم تشنه‌تر از همیشه.

بچه‌های جهادی چه‌کار می‌کنند؟

پهلوان متولد ۶۶ در عنبرآباد و مهندس صنایع است، عنبرآباد شهرستانی در جنوب استان کرمان است که با وجود ظرفیت‌های فراوان در بخش‌های مختلف اما از محرومیت‌هایی هم رنج می‌برد.

فرشاد هرچند بزرگ‌شده و ساکن کرمان است، اما مرتب به مناطق جنوب استان کرمان سر می‌زند و به همین علت مانند یک کارشناس می‌تواند درباره ظرفیت‌ها، توانمندی‌ها و البته محدودیت‌های این مناطق و راهکارهای رفع مشکلات نظر بدهد.

پهلوان می‌گوید: «ابتدا در فضای هیئت بودم و در زمینه شهدا کار می‌کردم، از سال ۹۴ آرام‌آرام وارد فضای جهادی شدم و در اردوهای جهادی شرکت می‌کردم.

به مناطق محروم می‌رفتیم و در حد خودمان برای مردم کار می‌کردیم، مسجد می‌ساختیم، قنات احیا می‌کردیم، مدرسه رنگ می‌زدیم و همه کارهای کوچکی که جهادی‌ها برای شروع انجام می‌دهند».

با شیوع کرونا، پهلوان هم مانند بسیاری از بچه‌های جهادی علاوه بر مدیریت بچه‌های دانشجو برای توزیع بسته معیشتی، جمع‌آوری و توزیع کمک‌های مردمی، ضدعفونی معابر و اماکن و حضور در بیمارستان‌ها وارد میدان مبارزه با کرونا شد.

اما اولین حضور جدی او به‌عنوان نیروی جهادی در مناطق محروم در سیل نوروز ۹۹ بود که در زهکلوت اتفاق افتاد.

«بعد از سیل رفسنجان، شهداد و زهکلوت در این مناطق حضور پیدا می‌کردیم و ما هم کمک بقیه بودیم، مثلا طبخ و توزیع غذا را انجام می‌دادیم.

می‌خواهیم برای مردم و ولایت «مالک اشتر» باشیم

اواخر سال ۱۴۰۰ به ذهنم رسید، یک گروه جهادی راه‌اندازی کنم و مستقل باشیم، گروه جهادی مالک را به تاسی از شخصیت مالک اشتر راه‌اندازی کردیم، مالک یار با وفایی برای امیرالمومنین علی(ع) بود و امیدوارم ما هم بتوانیم، شخص مثبتی برای ولایت، اسلام و کشورمان باشیم و کاری انجام دهیم.

کارهای کوچکی را در گروه جهادی مالک انجام می‌دادیم، مثلا اگر فردی مشکل بیماری داشت یا شخص دیگری اجاره خانه نداشت از طریق خیران به آنها کمک می‌کردیم.

افرادی که در مناطق محروم مریض بودند را برای مداوا کمک می‌کردیم و یا برای خانواده‌ای که یخچال نداشتند با کمک خیرانی که می‌شناختیم یخچال می‌خریدیم.

پویش نذر نسیم برای اهدای کولر به محرومان در گرم‌ترین مناطق کرمان

نوروز ۱۴۰۲ که رسید به‌واسطه حضوری که در مناطق محروم داشتیم و خیلی از خانواده‌های نیازمند ما را می شناختند، تماس گرفتند و گفتند کولر نداریم. می‌دانید، زندگی بدون کولر گازی در مناطق جنوب مانند زهکلوت و منوجان وحشتناک و غیرقابل تحمل است.

وقتی این خانواده‌ها با ما تماس گرفتند، چند خانواده را بررسی کردیم و اولویت‌بندی برای تامین کولرگازی انجام شد.

همراه با گروه جهادی غیاث پویش  «نذر نسیم» را راه‌اندازی کردیم و تا حالا هم کار را در فضای مجازی انجام دادیم و به‌دنبال این هستیم در دهه کرامت مردم به نیت علی‌بن موسی‌الرضا(ع) در این پویش شرکت کنند و امیدواریم بتوانیم، کولرهای زیادی را خریداری کنیم، زیرا حتی اگر ۱۰۰ کولر گازی را به منطقه ببریم، باز هم نیاز به کولر هست.

در مرحله اول سه خانواده در اولویت هستند که کولر ندارند، بعد هم چند خانواده که کولر دارند، اما کولرشان خراب است. خودمان به خانه‌های متقاضیان سر زدیم، تحقیق کردیم، زیرا قیمت کولر گازی بالاست و وقتی مردم هزینه می‌کنند نباید پول آنها هدر برود و جایی برود که نیاز نیست.

اعتقادم این است یک دست صدا ندارد و هر وقت یک گروه جهادی و یا خیریه برای مردم گامی برمی‌دارد، ما هم در گروه جهادی مالک سعی کردیم به اندازه توان خودمان کمک کنیم.

الان هم دعوت می‌کنم همه بَر و بچه‌ها بیایند و نیت کنند و هرچقدر می‌توانند به این قصه کمک کنند و اگر با همدلی و هم‌افزایی در کنار هم باشیم یک کارخوب و بزرگ را انجام می‌دهیم و دل مردم را بهتر شاد می‌کنیم».

چرا محرومیت‌های جنوب کرمان پایانی ندارد؟

از پهلوان می‌پرسم با وجود این همه کمک‌هایی که به مناطق محروم جنوب استان کرمان می‌شود، چرا این مناطق همچنان کم‌برخوردار هستند.

او پاسخ می‌دهد: «فکر می‌کنم بالاترین چیزی که موجب شده در مناطق جنوبی محرومیت ایجاد شود این است که ما به ظرفیت‌های آن منطقه توجه نکرده‌ایم.

اگر یک گروه جهادی، دولت و یا نهادهای حمایتی در مناطق کم‌برخوردار کار می‌کنند باید ظرفیت و بوم آنجا را بسنجند. یکی از مشکلات در این مناطق محروم بحث آب است، اما یکی از محصولات این مناطق هندوانه است که بیشترین مصرف آب را دارد. چه کسی باید کشت در مناطق جنوبی را کنترل و هدفمند کند؟.

حدود ۸۰ درصد فعالیت ما در گروه جهادی مالک در رودبار است، مرغوب‌ترین کنجد دنیا در رودبار به‌دست می‌آید، اما این کنجد در یزد فرآوری و تبدیل به ارده و روغن می‌شود و محصول فرآوری شده بر می‌گردد به رودبار. اگر همین محصول کنجد در منطقه رودبار مدیریت شود، اشتغالزایی و محرومیت‌زدایی می‌شود.

یکی از مشکلات دیگر در رودبار بحث راه است، راه‌های مواصلاتی این منطقه با چابهار و با جاسک که خیلی هم طولانی نیستند، خراب هستند و اگر آشنا به منطقه نباشی احتمال تصادف بالاست.

مهمترین عامل در این مناطق و هر منطقه‌ای که در کشور به عنوان منطقه محروم از آن اسم ببرید، توجه نکردن، برنامه‌ریزی نکردن و هدفمند نکردن ظرفیت‌های آن منطقه است».

دولت چگونه می‌تواند به موفقیت برسد؟

اما مدتی‌ست یک موضوع ذهن پهلوان را درگیر کرده است، او می‌گوید: «چیزی در ذهنم هست و هنوز نتوانسته‌ام آن را عملیاتی کنم، اینکه با توجه به ظرفیت‌های جنوب استان کرمان باید در آینده برای مناطق محروم ظرفیت‌سنجی کنیم و سندهای پیشرفت مناطق را با توجه به ظرفیت‌ها و معضلات بنویسیم و تقدیم به دولت کنیم که متولی این کار هستند.

همه دولت‌ها زحمت می‌کشند، اما حجم کار و محرومیت بالاست، دولتی می‌تواند، موفق باشد که از ظرفیت‌های مردمی شامل گروه‌های جهادی و خیریه‌ها استفاده کند تا رسیدگی به مردم بیشتر شود.

بالاشهر هم خانواده نیازمند دارد

همین بیخ گوش ما خانواده‌هایی هستند که با آبرو زندگی می‌کنند، اما شرایط زندگی سختی دارند و ما نباید آنها را فراموش کنیم و فقط در مناطق کم‌برخوردار غرق شویم

اما موضوع جالبی که پهلوان به آن اشاره می‌کند درباره لزوم توجه به افراد نیازمند به کمک در محله‌ها و مناطقی‌ست که محروم نیستند.

این نیروی مردمی می‌گوید: «حتی در محله‌های بالاشهر هم بعضی خانواده‌ها را داریم که شرایط زنگی سختی دارند، اما هیچ کس متوجه آنها نمی‌شود یا راحت از کنارشان رد می‌شوند.

همین بیخ گوش ما خانواده‌هایی داریم که با آبرو زندگی می‌کنند، اما شرایط زندگی سختی دارند و ما نباید آنها را فراموش کنیم و فقط در مناطق کم‌برخوردار غرق شویم. مثلا ما خانواده‌ای را در بالاشهر کرمان داریم که مرد خانواده فوت کرده و مادر در مخارج بچه‌ها مانده است و نمی‌تواند خانه را هم بفروشد زیرا تنها سرمایه بچه‌هاست و ما این خانواده را هم کمک می‌کنیم.

به قول حضرت آقا که در یکی از بندهای نامه ۹ بندی به گره‌های جهادی به آن اشاره کرده‌اند «از ترمیم و تعمیر خانه یک پیرزن نیازمند غافل نشوید که در آن برکت است».

پهلوان می‌گوید: «مردم باید خودشان کف میدان بیایند و با حضور مردم خیلی از مشکلات بهتر برطرف می‌شود، مثلا اگر خانمی یک محصول را در خانه تولید می‌کند و نمی‌تواند آن را بفروشد، گروه‌های جهادی باید بیایند و کمک کنند و همه‌چیز را به عهده دولت و نظام نگذارند، زیرا اگر این کار را بکنیم؛ باختیم».

وی همچنین بحث شناسایی افراد محروم واقعی را خیلی مهم می‌داند و می‌گوید: «شما باید در منطقه محروم زندگی کرده باشی تا بفهمی فردی که در کپر زندگی می‌کند آیا پول ندارد خانه‌ای بسازد یا اینکه عادتش هست در کپر زندگی کند».

کمک قاچاقچی بامرام به بچه‌های جهادی

پهلوان خاطره جالبی را هم تعریف می‌کند: «در جریان سیل به منطقه‌ای رفتیم، باید از رودخانه‌ای عبور می‌کردیم، با اینکه با ماشین شاسی‌بلند رفتیم، اما ماشین گیر کرد و شرایط خیلی سختی داشتیم.

یکی از ماشین‌های قاچاق سوخت به‌ما رسید، با خودمان گفتیم سریع رد می‌شود و کمکی نمی‌کند، اما پیاده شد و آنقدر با مرام و معرفت بود که اول به ما آب داد و بعد با طنابی که مشک بنزین‌های قاچاق را بالای ماشین بسته بود به ما کمک کرد و ماشین ما را بیرون کشید.

این فرد می‌گفت من وقتی سوخت‌کشی می‌کنم در واقع یک بمب را حمل می‌کنم و اگر شغلی برایم ایجاد کنند که بتوانم خرج زندگی‌ام را بدهم، این کار را انجام نمی‌دهم».

پهلوان در پایان سخنان خود می‌گوید: «گروه جهادی مالک زیرمجموعه بسیج سازندگی سپاه ثارالله استان کرمان است و حساب‌ها و فعالیت‌های ما رصد می‌شود، از طریق فضای مجازی هم گزارش می‌دهیم چه کار می‌کنیم و مردم اطمینان داشته باشند که مسؤولان بر ما نظارت دارند که پول کجا می‌رود بنابراین با خیال راحت در کارهایی کمک کنند که موجب شادی مردم و کم کردن غم از دل‌شان است».

پایان پیام/۸۰۰۱۹/ب