پرواز هانگژو خلوت‌تر از همیشه با شعار کیفی‌سازی در بازی‌های آسیایی/ از آن سوی بام نیفتید!

به گزارش خبرنگار ورزشی نذیر کرمان، کیفی سازی کلیدواژه ایست که به تازگی به ادبیات رایج مسئولین ورزش ایران اضافه شده و بدل به ترجیع بند مصاحبه‌های آن‌ها شده است. بار نخست در دوران رضا صالحی امیری رئیس سابق کمیته ملی المپیک بود که این واژه خلق شد و برای اعزام کاروان‌های ورزشی به رویداد‌های بین المللی به یک راهکار تبیینی بدل گردید.

رئیس سابق کمیته ملی المپیک که در دوران ریاست خود به بریز و بپاش‌های فراوان و گشاده دستی معروف شده بود و این را یکی از ویژگی‌های مدیریتی خود می‌دانست و از همین رو به اعزام‌های گسترده و فله‌ای به تورنمنت‌ها اعتقاد داشت، در سال آخر حضورش در کمیته ملی المپیک و با توجه به کاهش بودجه رویکرد خود را تغییر داد و تصمیم گرفت در یک چرخش نه چندان قهرمانانه! کیفی سازی را در اعزام‌ها لحاظ کند.

از همین رو او برای بازی‌های آسیایی هانگژو چنین سیاستی را اتخاذ کرد؛ سیاستی که در ابتدا با اعتراض و مخالف اعضای هیات اجرایی منفعل و همیشه مسافر دوره قبلی کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌های ناکام و توریست در رقابت‌های بین المللی روبرو شد، اما صالحی امیری که در دوران ریاست خود ثابت کرده بود معمولا مرغ او یک پا دارد و از تصمیماتش عقب نشینی نمی‌کند، با این استراتژی جدید برای کاروان اعزامی به بازی‌های آسیایی هانگژو برنامه ریزی کرد.

تعویق یک ساله بازی‌های آسیایی هانگژو و برگزاری انتخابات کمیته ملی المپیک سبب شد تا این سیاست تبیینی در کمیته ملی المپیک در مرحله اجرا متوقف شود، اما رسیدن محمود خسروی وفا به صندلی ریاست و جانشینی صالحی امیری سبب شد تا این سیاست با حدت و شدت بیشتری برای بازی‌های آسیایی اجرا شود. چه آنکه خسروی وفا به عنوان یک مدیر دیرپای ورزش ایران پیش از این در دوران حضور طولانی اش در کمیته ملی پارالمپیک این سیاست را در اعزام‌های خود به بازی‌های پاراآسیایی و پارالمپیک اجرا کرده بود که آخرین آن در پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ اجرا شد که او برخی از رشته‌ها را با وجود کسب سهمیه به توکیو اعزام نکرد.

از سوی دیگر وضعیت اقتصادی کشور، کاهش بودجه ورزش، جهش افسارگسیخته دلار، تحریم‌ها و… سبب شده تا کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش به عنوان تصمیم سازان اصلی ورزش این سیاست را با شتاب و سختگیری بیشتری برای هانگژو ۲۰۲۲ اجرایی کنند.

**پرواز هانگژو خلوت‌تر از همیشه!

سرانجام پس از کش و قوس‌های فراوان و برگزاری جلسات متعدد در ستاد عالی بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی مقرر شد ورزشکاران در قالب دو گروه یک و دو به مسابقات اعزام شوند.

به این ترتیب در گروه یک با عنوان رشته‌های قطعی با ظرفیت کامل در رشته‌های کشتی، کاراته (مردان و زنان)، وزنه برداری (مردان)، ووشو و کوراش (مردان و زنان)، تکواندو (مردان و زنان) والیبال (مردان)، کبدی (مردان و زنان)، قایقرانی در رشته کانو و کایاک و رویینگ (مردان و زنان)، دوومیدانی (مردان) و واترپلو اعزام می‌شوند.

رشته‌های صخره نوردی (مردان و زنان)، تیراندازی (مردان و زنان)، تیراندازی با کمان کامپوند (مردان و زنان)، هندبال (مردان)، بازی‌های الکترونیک، بوکس، شطرنج (مردان و زنان)، وزنه برداری (زنان)، دوومیدانی (مردان و زنان)، فوتبال (مردان)، تنیس روی میز (مردان)، شمشیربازی سابر (مردان)، دوچرخه سواری کوهستان (زنان) و ژیمناستیک هنری گروه دوم اعزامی رشته‌های قطعی با ظرفیت نامشخص به این رقابت‌ها خواهند بود.

هم‌چنین در خصوص ۴ رشته اسکیت (فری استایل)، بسکتبال، دوچرخه‌سواری و جودو تصمیم‌گیری و مقرر شد به گروه دوم جهت اعزام اضافه شوند.
در ادامه جلسات ستاد عالی بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی، تصمیمات جدیدی نیز درباره تیم‌های اعزامی اتخاذ شد. با اعزام تیم‌های هندبال (دختران) تنیس روی میز (یک دختر و یک پسر)، تنیس خاکی (یک دختر)، شمشیربازی اپه (یک دختر)، جودو (یک دختر) و تیراندازی با کمان ریکرو (یک دختر و یک پسر)، شنا (۴ پسر) موافقت شد و این تیم‌ها نیز به جمع کاروان اعزامی به هانگژو اضافه شدند.

همچنین قرار بر این شد وضعیت تیم ملی والیبال دختران، هندبال مردان و بسکتبال ۳ نفره دختران مجددا توسط کمیته کارشناسی بررسی و مجددا به ستاد اعلام می‌شود.

رشته‌های اسکواش (مردان و زنان)، بسکتبال دختران (پنج نفره)، دوچرخه‌سواری (کوهستان مردان، پیست و جاده زنان)، بدمنیتون (مردان)، سه‌گانه، شمشیربازی فلوره (پسران و دختران)، ژیمناستیک (ترامپولین)، سپک تاکرا (مردان و زنان) و دراگون بوت (دختران) قطعا اعزام نخواهند شد.

با توجه به تصمیم نهایی ستاد عالی بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی به نظر می‌رسد که کاروان ایران در هانگژو برخلاف ادوار پیشین بازی‌های آسیایی جمع و جورتر باشد و توریست‌ها و تماشاچیان با جیره و مواجب از جمع مسافران حذف شوند. کاروانی که با شعار کیفی سازی به هانگژو می‌رود و قطعا پرواز هانگژو خلوت‌تر از همیشه خواهد بود.

**افتادن از آن سوی بام!

استراتژی جدید دستگاه ورزش ایران برای کیفی سازی کاروان‌های اعزامی به رویداد‌های ورزشی به شکل کلی سیاستی قابل قبول و مورد تایید همگان است و با این شعار پرطمطراق بخش کثیری از توریست‌های با جیره مواجب حذف شده و در هزینه‌ها صرفه جویی می‌شود. آنچه یکی از مطالبات همیشگی افکار عمومی از دستگاه ورزش بوده، اما باید به این نکته ظریف توجه داشت که در کیفی سازی نباید به اندازه‌ای افراط کرد که از آن سوی بام بیفتیم. نباید فراموش کرد که بازی‌های آسیایی اگرچه در الگوریتم ورزش جهان رسمیت ندارد و مدال‌های آن فقط در جغرافیای قاره کهن معتبر است، اما با توجه به اهمیت ورزش در قاره آسیا و حضور ابرقدرتهایی، چون چین، کره جنوبی و ژاپن و قدرت‌های تازه به دوران رسیده همچون ازبکستان و قزاقستان یک میدان محک عالی و طراز اول برای ورزش ایران محسوب می‌شود تا در فاصله ۲ سال مانده به المپیک ارزیابی دقیقی از وضعیت خود داشته باشند.

از سوی دیگر برخی از رشته‌ها در سپهر ورزش ایران در مرحله گذار و توسعه هستند و باید در چنین میادینی آبدیده شده و محک بخورند تا در رویداد‌های رسمی‌تر و بااهمیت‌تر همچون رقابت‌های جهانی و المپیک شانس موفقیت و مدال آوری را پیدا کنند. در حقیقت فرصت کسب تجربه برای این دسته از رشته‌ها در چنین میادینی بوجود می‌آید و همین تجارب چراغ راه موفقیت آینده خواهد بود.

بازی‌های آسیایی یک سنگ محک جدی برای ورزش ایران در هر دو بخش محسوب می‌شود؛ چه مدعیان و پرچمداران و چه رشته‌های در حال توسعه. این رویداد بزرگ با توجه به تعدد، کمیت و کیفیت قابل قبول تیم‌های آسیایی حاضر در آن یک فرصت ایده آل است و این فرصت را نباید با افراط در شعار کیفی سازی از رشته‌های در حال پیشرفت و توسعه گرفت و آن‌ها را محروم کرد. تقریبا همه اهالی ورزش و افکار عمومی و کارشناسان با حذف توریست‌ها و تماشاچیان پرتعداد که بار سنگین مالی به ورزش تحمیل می‌کنند، موافقند، اما در این میان نباید خشک و‌تر را با هم سوزاند و فرصت را از رشته‌هایی که در مسیر پیشرفت و توسعه قرار دارند، گرفت. کسب تجربه در یک میدان بزرگ و معتبر و رقابت با حریفان باکیفیت و آماده می‌تواند گارانتی کننده مدال‌های فردا باشد. این مدال‌ها را با دست خودمان از ورزش ایران دریغ نکنیم.