رئیس مرکز کرمان‌شناسی خواندن نوحه دوازه امام را از ویژگی عزاداری کرمانی‌ها در گذشته دانست و گفت: در پایان مراسم سینه‌زنی این نوحه به شکل‌های مختلف خوانده می‌شد.
سید محمدعلی گلاب‌زاده در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری «نذیر کرمان»؛ در رابطه با مراسم عزاداری ایام محرم در سال‌های گذشته کرمان گفت: مردم کرمان از دیرباز تمام هم و غم خود را به کار می‌گرفتند تا بتوانند در اعیاد و وفات ائمه اطهار (ع) رسالت و وظیفه خود را به انجام برسانند. وی ادامه داد: در مقایسه بقیه عزاداری‌ها و سوگواری‌ها مردم کرمان نسبت به عزاداری امام حسین (ع) و حادثه کربلا دلبستگی و حساسیت خاصی نشان می‌دادند. گلاب‌زاده در خصوص نحوه عزاداری‌های ایام محرم در کرمان گفت: اولین اقدام کرمانی‌ها برافراشتن خیمه حضرت اباعبدالله‌الحسین (ع) بود که با تشریفات ویژه‌ای در خانه‌هایی که قدمت طولانی برای عزاداری داشتند، برپا می‌شد. تاریخ شناس‌کرمانی بیان کرد: در برخی از خانه‌ها بیش از صد سال مراسم عزاداری امام حسین (ع) برپا می‌شد، خیمه برپا می‌کردند که به چادر امام حسین (ع) معروف است در خانه‌هایی از جمله خانه خوشرو، دیوان‌خانه امام جمعه و یا منزل سردار که تخریب شد و یا در تکیه گلباز خان با قدمت ۲۰۰ ساله و صفه عزاخانه با قدمت ۴۰۰ ساله رسم بر این بود که خیمه عزاداری امام حسین (ع) بر گزار می‌کردند و خوشبختانه همچنان این عزاداری‌ها برگزار می‌شود. وی توضیح داد: بعد از عزاداری نیز با آبگوشت معروف کرمانی‌ها از عزاداران پذیرایی می‌شد، مراسم روضه‌خوانی ساده و بدون تکلف بود و روضه‌خوان‌ها سعی می‌کردند محدوده عزاداری و واقعیت‌های عاشورا و کربلا را لحاظ کنند و از تحریف‌هایی که امروزه برخی افراد به‌کار می‌گیرند، به دور بودند. گلاب‌زاده با تاکید بر این‌که روضه‌خوان‌ها در گذشته به دنبال این بودند تا شخصیت والای حضرت اباعبدالله‌الحسین را به تصویر بکشند، افزود: به یاد دارم که مرحوم شیخ محمدمهدی موحدی محور کلامش بیشتر نشان‌دادن جلوه‌های شخصیت امام حسین (ع) بود و بعد از فرصت اندکی برای روضه‌خوانی استفاده می‌کرد. رئیس مرکز کرمان‌شناسی توضیح داد: در کنار روضه‌خوانی، دسته‌جات عزاداری بودند که سینه یا زنجیر می‌زدند برای مثال دسته عزاداری تکیه میدان قلعه نزدیک دویست سال قدمت دارد و یا محله گلبازخان که در تصویر به یادگار مانده از آن زمان، مرحوم بهجت‌الملک حاکم قاجار در کرمان در کنار جد سادات شجاع به تماشای دسته‌جات عزاداری نشسته است و عزاداری می‌کند. وی خواندن نوحه دوازه امام را از ویژگی عزاداری کرمانی‌ها دانست و گفت: در پایان مراسم سینه‌زنی این نوحه به شکل‌های مختلف خوانده می‌شد. گلاب‌زاده با بیان این‌که عزاداری در روستاها متفاوت بود، عنوان کرد: در برخی روستاها از جمله رابر و بافت بیشتر رسم بر علم‌گردانی بود و برخی روستاها با امکانات موسیقیایی که داشتند به عزاداری می‌پرداختند و در کنار آن شبیه‌خوانی وجود داشت که در روستاهایی از جمله ده‌زیار کرمان با قدمت بیش از صدساله اجرا می‌شده و همچنان این نوع عزاداری ادامه دارد. انتهای خبر/پسند