پژوهشگر تاریخ و فرهنگ کرمان گفت: مردم کرمان طعم تلخ بدی، تهاجم، بیدادگری، یورش و ستم‌گری‌ها را چشیده‌اند بنابراین آموخته‌اند برای اینکه پرچم‌شان به مهربانی و بالندگی برافراشته باشد باید نجیب بود.
سید محمدعلی گلاب‌زاده در گفتگو با خبرنگار سرویس اجتماعی پایگاه خبری نذیر کرمان با اشاره به اینکه مردم کرمان نجابت خود را از طبیعت گرفته‌اند، بیان کرد: ژان اوبن ایران‌شناس و تاریخ‌نگار فرانسوی می‌گوید هر کس تاریخ کرمان را به‌درستی بخواند مانند این است که تاریخ جهان را خوانده باشد، باید در نظر گرفت که این فرد شخصیت برجسته‌ای است و تمام عمرش در حال آموختن بوده است. وی ادامه داد: وقتی او این کلام را می‌گوید معنایش این است که تاریخ کرمان به اندازه تمام تاریخ دنیا حرف برای گرفتن دارد و من نیز تایید می‌کنم که وقتی شما تاریخ کرمان را بخوانید آن‌گاه خواهید دانست که مردم کرمان چه فراز و فرودهایی را در گذر هزاران ساله تاریخ تجربه کرده‌اند و چگونه زندگی را در بستر سختی‌ها تداوم بخشیده‌اند. این نویسنده تاریخ کرمان با توضیح انی‌که جان زندگی مجموعه‌ای از شهدها و شرنگ‌ها است، بیان کرد: با ورق‌زدن تاریخ متوجه می‌شویم برای مردم کرمان شرنگ این جام به مراتب بیش از شهد آن بوده است، غم‌ها، غصه‌ها و دردهایی که مردم کرمان تحمل کرده‌اند بسیار بیشتر از شادی‌های‌شان بوده است. گلاب‌زاده ادامه داد: مردم کرمان طعم تلخ بدی، زشتی، تهاجم، بیدادگری، یورش، بی‌وفایی، پلشتی و ستم‌گری‌ها را چشیده و با همه وجود لمس کرده‌اند و همه این موارد برای مردم کرمان تجربه شده است که بیدادگری، نامهربانی، عهدشکنی و … موارد زشت و پلشتی است که روح انسان را آزرده می‌کند از این‌رو این ضرب‌المثل « ادب از که آموختی، از بی‌ادبان» در این‌جا کاربرد دارد. وی ادامه داد: مردم کرمان آموختند که اگر بخواهند افرادی مؤثر، نام‌آ‌ور و شهره به نیکی در طول تاریخ باشند باید انسان‌هایی باگذشت، اهل تسامح و تساهل باشند، مهربانی و گذشت را بر جفا ترجیح دهند و باید محبت سرلوحه قرار دهند بنابراین همین راه را انتخاب کردند. پژوهشگر تاریخ و فرهنگ کرمان تاکید کرد: کرمانی‌ها وقتی دیدند که اسکندر با همه رذالت‌هایش هر چه خواست کرد و نادرشاه افشار همه بی‌مهری‌هایش را از سر آن‌ها درآورد و از سرهای مردم کرمان منار درست کرد و یا محمود افغان با زشتی‌های و رفتار ناستوده‌اش اوراق سیاه این تاریخ را رقم زد و آقامحمدخان چگونه دل آن‌ها را آزرد از این‌رو به فکر رفتند که اگر جفا کردن این‌گونه انسان‌ها را می‌آزارد پس ما چرا این‌گونه باشیم؟ و به راه گذشت و فداکاری نرویم و از زشتی‌های روزگار درست گرفتند. این نویسنده تاریخ کرمان تاکید کرد: مردم کرمان در طول سال‌ها در کنار هم به دوستی زندگی می‌کردند کما اینکه بازار کرمان تجلی‌گاه تساهل و تسامح بود یعنی همه کاسب‌ها با ادیان مختلف در کنار هم کار می‌کردند بنابراین کرمانی‌ها از طبیعت و آن‌چه که تاریخ برسرشان آورد درس گرفتند و پرچم‌شان به راه مهربانی و بالندگی برافراشته شده است. انتهای خبر/ پسند