قدر موزۀ صنعتی را در کرمان نمی‌دانیم!

وی افزود: «این در حالی است که ما در کرمان، دومین گنجینۀ موزه معاصر ایران را داریم، گنجینۀ بزرگ سهراب سپهری را داریم. اینکه یک مدیرکل به موزه بیاید یا نیاید مهم نیست. مهم این است که مردم ببینند و از آن تاثیر بگیرند و موزه در روند فرهنگ این شهر موثر باشد».

وی ادامه داد: «از آقای زنده‌روح شنیدم که گفت نیمی از آثار استاد صنعتی گم شده و نمی‌دانیم کجاست».

وی خاطرنشان کرد: «بهترین مکان نگهداری آثار استاد صنعتی، همین موزه صنعتی کرمان با مدیریت آقای ثمررخی است».

به گزارش خبرنگار نذیر کرمان، از مهجوری موزه هنرهای معاصر صنعتی کرمان در جریان نشست اکران مستند «سمفونی خاموش» اثر سیدحمید میرحسینی سخن به میان آمد. این مستند دربارۀ زندگی استاد علی‌اکبر صنعتی نقاش و مجسمه‌ساز است.

در این نشست، میثم ثمررخی ـ مدیر موزه هنرهای معاصر کرمان در ادامۀ اظهارات جعفری بیان کرد: «مقوله‌ای که همۀ ما دچار آن هستیم این است که تا زمانی که چیزی را داریم قدرش را نمی‌دانیم. وقتی از ما گرفته می‌شود تازه متوجۀ آن می‌شویم. موزه هنرهای معاصر صنعتی شاید برای ما آن‌قدر که باید عزیز باشد نیست چون جلوی چشم‌مان است و هر روز داریم آن را می‌بینیم و هر ماه پروژه‌ای اجرایی در آن است».

وی افزود: «وقتی وارد موزه می‌شویم و در گالری‌ها قدم می‌زنیم شاید کم‌ترین چیزی که به آن توجه می‌کنیم کارهای روی دیوارهاست چون بسیار و مکرر آن را دیده‌ایم در حالی که کسانی که از شهرهای دیگر به موزه می‌آیند تعجب می‌کنند که چنین آثاری در موزه کرمان وجود دارد».

وی سپس به تاریخچۀ موزه اشاره کرد و گفت: «موزه کرمان در اردیبهشت‌ماه سال ۵۶ و چهار ماه زودتر از موزه هنرهای معاصر تهران افتتاح شد. مرحوم همایون صنعتی که یکی از بزرگ‌ترین شخصیت‌های فکری و معنوی و از مفاخر بزرگ کرمان است این موزه را با آثار مرحوم علی‌اکبر صنعتی و آثار سهراب سپهری که آن را خریداری کرده بود راه‌اندازی کرد».

ثمررخی افزود: «زنده‌یاد شهین‌ صولتی‌زاده همسر همایون صنعتی‌زاده نیز گنجینۀ بزرگی از کارهای خارجی داشتند که آن را به موزه اهدا کردند».

وی ادامه داد: «در زمانی که آقای صنعتی مدیریت دانشکده هنر تهران را داشتند مجموعۀ قوی‌ای از اساتید و فارغ التحصیلان دانشکده خریداری کردند که الان در بخش هنرمندان دهۀ ۲۰ و ۳۰ موزه به نمایش گذاشته شده است».

وی با بیان اینکه در ۱۸ سالی که مدیریت موزه را برعهده دارم، تمام تلاشم این بوده که به صورت علمی گنجینۀ موزه را تقویت کنم، اظهار کرد: «ارزش‌های موزۀ کرمان نه فقط به کارهای خارجی و آثار سپهری و صنعتی بلکه به مجموعۀ نفیس آثار هنرمندان دهه‌های ۲۰ و ۳۰ است».

وی ادامه داد: «از همۀ هنرمندان دهه‌های ۲۰ و ۳۰یک اثر در موزۀ هنرهای معاصر کرمان  داریم اما پازل‌های گمشده‌ای از آثار هم داشتیم. چند سال پیش مطلع شدیم که خانمی که کلکسیونر آثار هنری بود فوت شده، توانستیم ۱۲۱ اثر از آثاری که نداشتیم را خریداری و تکه‌های گمشدۀ این پازل را پر کنیم».

ثمررخی سپس دربارۀ آثار استاد صنعتی گفت: «وقتی آمار دقیقی از مجموعۀ آثار استاد صنعتی بخواهیم بگیریم، می‌بینیم که بخشی از این آثار به افراد گوناگون هدیه شده و شاید در خانۀ برخی مردم کرمان چنین آثاری وجود داشته باشد. چند سال پیش به منزل استاد علی خالقی رفتم و دیدم گنجینۀ ۱۲ اثری از آثار ناب مرحوم صنعتی در منزل ایشان بود. این گنجینه پرتره‌هایی بود که آن را در موزه نداشتیم. استاد خالقی این آثار و چند کار خارجی که داشتند را اهدا کردند».

وی افزود: «اخیرا آقای کامبیز صنعتی نوۀ استاد صنعتی به دنبال جمع‌آوری آثار ایشان است و گنجینه‌ای را هم جمع کرده است».

وی ادامه داد: «این نقل هم از استاد صنعتی وجود دارد که در یک زمانی عده‌ای به فلان موزه ریختند و آثار مرا خراب کردند. بنابراین، بخشی از آثار ایشان به این شکل از بین رفته است».

وی توضیح داد: «یکی از مشکلات ما در خلق آثار هنری توجه نکردن به مانایی و ماندگاری آثار است وقتی از متریال و مصالح مرغوب استفاده کنیم اثر ماندگارتر خواهد بود. ضمن اینکه یکی از مهم‌ترین آیتم‌ها برای قیمت‌گذاری، استفاده از مصالح مرغوب است. اکثر آثار استاد صنعتی گِلی یا گچی بودند که در طول زمان، به دلیل عدم نگهداری درست از بین رفتند. گاهی هم دخالت‌های نادرست در حفظ آثار هنری پیش آمده که باعث شده ماهیت آثار از بین برود به‌عنوان مثال می‌توانم به تغییری که در مجسمۀ سرباز در موزه ایجاد شده است اشاره کنم». نذیر کرمان