قانون حجاب جز تفرقه و قرار دادن عده‌ای از مردم در برابر عده‌ای دیگر، سودی در برنخواهد داشت | اخبار اصلاحات

به گزارش خبرگزاری نذیر کرمان، در بیانیه حزب اعتدال و توسعه درباره قانون حجاب آمده است:

اخیراً قانون موسوم به ترویج عفاف و حجاب که توسط جمع اندکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده آماده اجرا شده است.

بدون شک رعایت حجاب اسلامی یکی از حدود شرعی و غیر قابل انکار است اما الزام زنان جامعه به پوشش شرعی قطعا منشأ دینی قابل استنادی ندارد و درسنت پیامبرگرامی اسلام و ائمه معصومین علیهم السلام نیزچنین اجباری دیده نشده است.
در شرایطی که نظام جمهوری اسلامی ایران با مشکلاتی مانند تورم افسار گسیخته، بیکاری، فقر، فساد، تحریم های کمرشکن، کاهش شدید سرمایه اجتماعی، بحران های منطقه ای، تهدید خارجی و تلاش دشمنان برای ایجاد ناآرامی در کشور روبرو است، بیش از هر زمان کشور نیاز به وفاق و همدلی اقشار مختلف جامعه دارد.

اجرای این قانون قطعا موجب افزایش نارضایتی عمومی و التهاب در جامعه خواهد بود و جز ایجاد تفرقه، چنددستگی و قرار دادن عده‌ای از مردم در برابر عده‌ای دیگر سودی در برنخواهد داشت. تحمیل جرائم سنگین برتخلف از این قانون و حتی کسانی که هیچگونه تخلفی از قانون نداشته و صرفاً حسب وظیفه کاری بانوی بی حجابی را به مقصد رسانده و یا فرد بی حجابی وارد محیط کسب و کار آنان شده است نه با موازین شرعی سازگار است و نه کمکی به اجرای فریضه امر به معروف و نهی از منکر خواهد کرد.

به استناد منابع معتبر تاریخی، ایرانیان از دیرباز یگانه‌پرست و عفیف بوده‌‎اند و تردیدی نیست که یکی از مهم‌ترین دلایل پذیرش سریع اسلام از سوی ایرانیان، انطباق بسیاری از آموزه‌های اسلام با فرهنگ رایج ایرانی بوده و هر نوع اجبار در تغییر مبانی شرعی و قواعد عرفی و تاریخی که با هویت ملی ایرانیان آمیخته است، جز تحریک به مقابله‌جویی و واکنش های اجتماعی ثمری نخواهد داشت. بسیاری از ناهنجاری اجتماعی جامعه امروز ایران و به ویژه مسائل مرتبط با جوانان، ریشه در چالش‌های ‌انباشته شده چند دهه گذشته دارد که نمی‌توان راهکارحل آنها را در میان عامیانه‌ترین روش‌های اجباری و دستوری جستجو کرد.

نتایج حاصل از پیمایش‌های معتبر اجتماعی که بیانگر چالش‌ها و تعارض‌های جامعه امروز و ارائه راهکارهای عالمانه است میتواند برای حل مشکلات فرهنگی جامعه راهگشا باشد و تجربه چهاردهه گذشته نشان داده است که حجاب مبتنی بر باورها است نه بایدها و با تقویت باورهای جامعه میتوان به تحقق اهداف فرهنگی از جمله عفاف و حجاب امیدوار بود اما رویکرد اجبارسازی آمرانه مبتنی بر بایدها هیچگاه اهداف متعالی دینی از جمله حجاب را در جامعه محقق نخواهد کرد.

از این منظر چرا باید قانونی مصوب شود که صاحب‌نظرانِ دلسوز درباره شکست اجرای آن اتفاق‌نظر دارند؟ لذا پیشنهاد میشود قانون ترویج عفاف و حجاب مورد بازنگری قرار گرفته و با رعایت مصالح عمومی کشور مورد تصویب نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی قرار گیرد.