عادی انگاری اعتیاد به اینترنت در جامعه

با مقایسه سبک زندگی دهه هفتاد با سبک زندگی دهه حاضر متوجه آسیب های اجتماعی فضای مجازی می شویم خصوصاً در موضوع روابط حسنه و میزان گفتگوهای خانوادگی تفاوت فاحشی مشهود است، در زمان قدیم به علت نبودن شبکه های اجتماعی،توجه و تمرکز اعضای خانواده و میزان ساعات گفتگوی آنها در حد و اندازه بالا و رضایت بخشی بود.

با ورود سریع و گسترده فضای مجازی شاهد کاسته شدن روابط و تبادلات کلامی و عاطفی بین اعضای خانواده بودیم و استفاده بیش از اندازه فضای مجازی منجر به پدیده اعتیاد اینترنتی شده است و آنچه در رفتار اقشار مختلف جامعه قابل مشاهده است اثبات کننده اعتیاد اینترنتی است که در ببن جوانان و نوجوانان شدت بیشتری دارد.

اعضای خانواده ای که در کنار هم هستند اما جدا و دور از هم می باشند،زیرا فضای مجازی همچون دیواری بلند که هر کدام از اعضای خانواده را در خودش محصور کرده که بدون توجه و داشتن محبت و همدلی نسبت به سایر اعضای خانواده در حال گذران زمان است و نتیجه این وضعیت شکل گیری روابط ضعیف و شکست خورده خانوادگی است و عضو این خانواده در فعالیت های اجتماعی و فردی خود با خلاءهای خانوادگی پیش می رود که خود زمینه ساز آسیبهای اجتماعی دیگری است.

اعتیاد اینترنتی پدیده ای است که با تکیه بر عدم آگاهی و مهارت کاربران در استفاده صحیح،شکل می گیرد و دوام پیدا می کند و حیات اعتیاد اینترنتی بستگی به ضعیف بودن این آگاهی و مهارت دارد،لذا برای مقابله با اعتیاد اینترنت و کاستن آسیب های آن باید بر آموزش های جامع و علمی تکیه کرد تا مهارت های خودکنترلی و سطح آگاهی و سواد رسانه رشد قابل قبولی پیدا کند.

امروزه اعتیاد اینترنتی و استفاده از گوشی هوشمند آنچنان رواج یافته که گاهی اوقات احساس می شود که جامعه هم این مساله را پذیرفته و حاضر است با آن کنار بیاید و امری اجتناب ناپذیر تلقی کند،چنان که در رفتارهای افراد مشخص است که به محض دست یافتن کوچترین فرصت فراغت و بیکاری،به سراغ گوشی و فضای مجازی می روند و حتی در حین رانندگی با خودرو و موتورسیکلت هم از گوشی استفاده می کنند.

کنترل میزان و زمان استفاده از فضای مجازی و گوشی تلفن همراه یک مهارت بنیادین و اساسی در سبک زندگی است و نیاز مبرم می باشد که کاریران شخصاً تصمیم بگیرند که میزان ساعات استفاده از فضای مجازی را مدیریت کنند و مقایسه بین فعالیت های فضای حقیقی با فضای مجازی داسته باشند و ضمن اولویت بندی هر کدام یک از این دو فضا،تاثیرات متقابل فضای مجازی و فضای حقیقی را بررسی کنند و شکل دادن به این فرصت فکر کردن و بررسی نمودن در واقع حرکت در مسیر کسب جزء کوچکی از سواد رسانه ای می باشد.
نویسنده: ابوذر امیری

انتهای پیام/