دغدغۀ اصلی زنده‌یاد «آگاه» در حوزۀ آب بود

فت فتو ـ انوش اسفندیاری*:«ما برای استفادۀ درست از آب و نعمت‌های طبیعی،نیاز به حکایتی تازه و سفری سخت داریم،مانند آنچه که عطار نیشابوری در «منطق‌الطیر» به نظم درآورد. عطار در عرض ماجرا و سیر مرغان،حکایت‌های حکیمانه‌ای می‌گنجاند و هفت وادی عرفان را معرفی می‌کند. اصل داستان،سفری بسیار سخت و پرخطر است برای پاک شدن و به نقطۀ عزیمتی تازه رسیدن.

حضور آقای مهدی آگاه در بنیان‌گذاری و تاسیس اندیشکده آب ایران،یادآور شروع این سفر سخت است که می‌بایست برای شروع این حکایت در نظر گرفت. این سفر پاد افره و عقابی است که در اثر استفادۀ بیش از حد از مخازن آب زیرزمینی گرفتار آن شده‌ایم؛ خطای بزرگی که جبران نشد. این جبران دغدغۀ اصلی بود که این فقید تازه درگذشته را به‌دنبال خود می‌کشید.

آشنایی شخصی و همنشینی من با ایشان،تازگی‌ها و نوآوری‌های بسیاری از حکمت‌های جدید و کهن را برایم به ارمغان آورد. در درجۀ اول وجدان انسانی که در بخش خصوصی آن هم در شرایط ناسالم اقتصادی ایران توانست تاب آورد و ارزش‌های وجودی انسانی و ملی را همراه با عطر و طعم زیبایی‌ها و نمادهای جامعۀ بومی کرمان در خود و با خود در این همنشینی و همفکری‌ها عرضه کند.

نگاهی درون‌زا و از خود داشت که نه تنها تقلیدی و عاریتی نبود بلکه بدون مصلحت‌اندیشی شخصی ابراز می‌شد. از جمله در زمینۀ آب که دغدغۀ اصلی‌اش بود و در این حوزه با اتکاء به آخرین یافته‌های علمی سخن می‌گفت و دانشش در مواردی به سطح معرفت و حکمت ارتقاء یافته بود. معرفت آبی که حکمت و شیرینی خاصی داشت،به‌ویژه وقتی از آب زیر زمینی و قنات سخن می‌گفت.

به پژوهش،نوآوری و حضور جوانان و توسعۀ ظرفیت‌ها در فضایی آزاد برای گفت‌وگو و اظهار نظر اهتمام زیادی داشت و خاطرات بسیاری از این اهتمام وجود دارد که ترجیحا بهتر است توسط خود این افراد برای ثبت و ضبط در حافظه جامعه،بازگو شود و باقی بماند.

تلاش و حمایت این فقید سعید در بنیانگذاری،گشایش افق و امید به آینده در اندیشکده تدبیر آب ایران بسیار ستودنی است و بهره‌هایشان قابل ارزش‌گذاری نیست و فقط باید گفت سعی‌اش مشکور و اجرش باخدا. / الف

*دبیر اندیشکده تدبیر آب ایران