دخل و خرج یک‌سال تمرین و ۳۷ شب اجرا | اخبار فرهنگی کرمان

نذیر کرمان – گروه فرهنگ‌وهنر: تئاتر رازهای گیلگمش با نویسندگی،کارگردانی و بازیگری استاد یدالله آقاعباسی از جمله کارهای موفقی بود که ماه گذشته بر صحنه رفت.

این کار هم به لحاظ کیفی نظر اهالی تئاتر را جلب کرد و هم از نظر استقبال مردمی دل‌گرم‌کننده بود. آخرین اجرای آن،اول بهمن‌ماه بود.

آقاعباسی برای آگاهی جامعه از دخل و خرج و نحوۀ هزینه‌کرد این‌ تئاتر که گروهی ۳۳ نفره یک‌سال تمرین کرد و ۳۷ شب هم اجرا داشت،با ارسال یادداشتی برای «فردای کرمان» در این مورد توضیح داده که متن آن را در ادامه می‌خوانید: 

گزارش مختصری از پایان کار نمایش رازهای گیل­گمش تقدیم می­کنم. این نمایش پس از یک‌سال تمرین با گروهی کوشا،منضبط،و همدل در کارِ سخت،بر صحنه رفت و از ۲۳ آذر تا اول بهمن‌ماه – با احتساب تعطیلات معمول – در تالار همایون اجرا شد.

در این مدت بیش از ۲۵۰۰ نفر،به طریق طبیعی،از این نمایش دیدن کردند که بیش از ۱۹۰۰ نفر از آن‌ها بلیت خریدند و باقی به هر شکل مهمان ما بودند.

در این مدت ما سه شب (قبل،میان و پایان کار) اجرای رایگان داشتیم. به‌طور مثال اجرای عمومی ما در روز سی­ام دی‌ماه تمام شد،اما ما روز اول بهمن اجرایی خصوصی برای کسانی گذاشتیم که به هر دلیلی نتوانسته بودند بلیت تهیه کنند. یا از سه خیریه دعوت کرده بودیم که به‌طور محدود افراد علاقمند خود را (بنا به تناسب سنی و شرایطی که داشتند) به دیدن نمایش بیاورند.

ما در گیشه تخفیف دانشجویی و دانش­آموزی داشتیم. در عین‌حال گفته بودم که اگر دانشجویی توان خرید بلیت را ندارد،با هماهنگی وارد شود. سپرده بودم که نگذارند هنرمندان بلیت تهیه کنند (البته بیشتر آن‌ها از سایت تیوال بلیت تهیه می‌کردند).

پس از پایان کار در همین هفته از افراد گروه دعوت کردم تا با هم‌فکری نسبت به تقسیم درآمد حاصله اقدام کنیم. جمع دریافتی ما نزدیک به ۳۰۰ میلیون تومان بود. قریب یک‌سوم آن را به­عنوان هزینۀ تالار به موسسۀ یادگاران صنعتی اختصاص دادیم و باقی پس از کسر هزینه­ها به نسبتی نزدیک بین ۳۳ نفر ـ جز من- تقسیم شد. خودِ من ـ بنا به­سنتی که در همۀ این سال­ها توفیق رعایت آن را داشتم،چیزی از این پول نگرفتم،همان‌طور که در پانزده سال گذشته از موسسه هم چیزی نگرفته­ام.

رقم هزینۀ این کار که در نهایت صرفه­جویی صورت گرفت،بیش از ۲۲ میلیون تومان بود. غیر از امکانات مختصری که بود اغلب اعضا و ازجمله خود من،لباس خود را تهیه کردند و آن را به یادگار از یک تجربۀ دلخواه نگه داشتیم. پیداست که سهم هر کس به نسبت وقت و هزینه و نیرویی که گذاشتند بسیار ناچیز و مایۀ شرمندگی است.

همۀ این‌ها در حالی است که هیچ شخص،اداره یا شرکتی ریالی به این کار کمک نکرد و اصولا من کسی نبوده­ام که دست پیش کسی دراز کنم. بچه­های ما برای بنر شهری اقدام کردند و هنوز منتظرند که به آن‌ها زنگ بزنند! پس ما ابدا تبلیغات شهری نداشتیم. تهیه­کننده نداشتیم. با این‌همه ظرفیت تالار همیشه تقریبا پر بود.

ما یک بار اجرا را تمدید کردیم و امکان تمدیدهای مجدد بود،اما به دلیل غیرحرفه­ای بودن گروه ـ که هر کدام در زندگی خود برنامه­های جداگانه‌ای داشتند ـ اجرا را ادامه ندادیم. از این جهت از دوستانی که موفق به دیدن نشدند و بعضا هم به ­خود من گفتند،پوزش می­طلبم.

دستاورد معنوی نمایش گیل­گمش،تجربه و انرژی آن برای من و گروه بسیار بزرگ بود،اما از نظر مادی هیچ تئاتری،به شیوه­های صادقانه و شرافتمندانه،حتی تئاتری که بیش از یک ماه با تمام ظرفیت کار کند،بدون یارانۀ منطقی نمی‌تواند پاسخگوی وقت و زحمتِ گروهی باشد که با زحمت و مرارت چراغ این هنر را روشن نگه می­دارد.

از افرادی که طی سه شب در تحلیل­ها و نقد کار شرکت کردند،و یا امکان این کار را فراهم کردند،از تمام افراد گروه،رسانه‌ها و همۀ تماشاگرانی،که بی‌همراهی­شان این کار بی­وقفۀ دو ساعته و سنگین صورت نمی­بست،سپاسگزارم.

* عکس:محمد اسلامی