دایی کاپشن صورتی در سازمان ملل چه گفت؟+فیلم | خبر کرمان

روز ۱۳ دی سال ۱۴۰۲ همزمان با چهارمین مراسم سالگرد شهادت سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی، ۲ عامل تروریستی گروهک داعش با اقدام انتحاری، موجب شهادت ۹۷ نفر و مجروحیت حدود ۳۰۰ نفر در مسیر گلزار شهدای شهر کرمان شدند.

براساس گزارش‌ها ۴۸۰ نفر در حادثه تروریستی کرمان به بیمارستان‌ها مراجعه کردند که برای ۲۹۷ نفر از این تعداد پرونده جانبازی تشکیل و برای ۱۳۳ نفر از این افراد رای جانبازی صادر شده است.

همچنین خانواده‌های شهدای انفجارهای تروریستی سال ۱۴۰۲ گلزار شهدای کرمان، در اقدامی خودجوش با انتخاب وکیل و مراجعه به دستگاه قضا، دادخواستی را برای محاکمه و مجازات عاملان، حامیان و پرداخت خسارت این فاجعه به منظور طرح در محاکم قضایی تنظیم کردند که چهارم بهمن سال ۱۴۰۳ با حضور وکلای پرونده در شهر کرمان از این دادخواست رونمایی شد.

اما پس از گذشت بیش از یک سال از وقوع این اقدام تروریستی که به شهادت افرادی از شیعیان و اهل سنت ایرانی و غیرایرانی انجامید، انجمن دفاع از قربانیان تروریسم در حاشیه پنجاه و هشتمین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو نشست تخصصی با عنوان «حقوق بشر در ایران» برگزار کرد.

براساس این گزارش، در این نشست تخصصی نمایندگان دولت‌های آلمان، سوئیس، بلژیک و نمایندگان تشکل‌های حقوق بشری حضور داشتند. اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل از تاریخ ۶ اسفند ۱۴۰۳ تا ۱۵ فروردین ۱۴۰۴ در شهر ژنو در سوئیس برگزار می‌شود.

حسین سلطانی‌نژاد که هشت نفر از اعضای خانواده خود را در حمله تروریستی گلزار شهدای کرمان از دست داد، در این نشست به روایت این جنایت تروریستی پرداخت و گفت: امروز، من در برابر شما به عنوان یک پدر، همسر، برادر و دایی که در سوگ عزیزانش نشسته است، ایستاده‌ام. نام من حسین سلطانی‌نژاد است و از طرف خانواده‌های هشت شهیدی که جان خود را در حمله تروریستی وحشیانه در گلزار شهدای کرمان از دست دادند، سخن می‌گویم.

به گزارش ایرنا، براساس متنی که سلطانی نژاد روز سه‌شنبه از سخنانش در اختیار رسانه ها در استان کرمان قرار داد، وی افزود: پسرم، امیرعلی، از شاهدان عینی این حادثه بود. او دچار جراحات شدید شد و ۶ عمل جراحی سنگین روی سر، پاها و شکمش انجام گرفت. او همچنین شاهد شهادت مادر، خواهر و تمام بستگان نزدیکمان بود. این وقایع دردناک، تاثیری عمیق بر او گذاشته است – هم از نظر روحی و هم اجتماعی – زخم‌هایی که به این زودی‌ها التیام نخواهند یافت.

سلطانی‌نژاد اظهار داشت: اکنون، من یک بازمانده‌ام؛ با پسر مجروحم و باری غیرقابل تحمل از اندوه و غم. این اوج بی‌عدالتی و قساوتی است که بر خانواده من و تمام قربانیان حمله تروریستی ۲۰۲۴ کرمان تحمیل شده است.

وی گفت: در میان قربانیان، دخترم مریم، همسرم نغمه گلزاری، خواهرانم سمیه و فاطمه و خواهرزاده‌های خردسالم – مهدی، محمد امین، فاطمه زهرا، و ریحانه سلطانی‌نژاد – نیز بودند. همان دختر کوچک با کاپشن صورتی و گوشواره‌های قلبی، که لبخند معصومانه‌اش اکنون به خاطره‌ای دردناک تبدیل شده است.

دایی کاپشن صورتی ادامه داد: این پنجاه و هشتمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل فرصتی را فراهم می‌کند تا اطمینان حاصل شود که رنج آنها فراموش نمی‌شود. صدای آنها که در لحظه آن انفجار وحشیانه خاموش شد – اکنون باید به گوش جهانیان برسد.

جنایتی علیه بشریت

وی گفت: این حمله، تنها یک تراژدی شخصی نبود بلکه یک جنایت علیه بشریت بود، نقضی بی‌رحمانه از حقوق اساسی بشر. این نه تنها حمله‌ای به جان بی‌گناهان، بلکه حمله‌ای به اصولی بود که این شورا موظف به دفاع از آنهاست—حق زندگی، کرامت و امنیت.

سلطانی‌نژاد افزود: تروریسم کور است. بین زن و مرد، کودک و بزرگسال تمایزی قائل نیست. بدون دلیل و انسانیت ضربه می‌زند و نه‌تنها ویرانی به جا می‌گذارد، بلکه زخم‌هایی همیشگی بر قلب بازماندگان وارد می‌کند. تاثیر این جنایت فراتر از خانواده‌های ماست – این زخمی است بر وجدان جامعه بین‌المللی.

عدالت، نه انتقام

وی گفت: ما اینجا نیامده‌ایم که انتقام بخواهیم. ما حقیقت می‌خواهیم. ما عدالت می‌خواهیم. خانواده‌های ما حق دارند بدانند:

چه کسانی مسئول این جنایت هستند؟

چرا این تراژدی رخ داد؟

چه اقداماتی برای پاسخگویی عاملان در حال انجام است؟

عدالت، تنها به معنای مجازات مجرمان نیست، بلکه به معنای جلوگیری از فجایع آینده است. آیا سازمان ملل می‌تواند در برابر تداوم تروریسم و کشتار بی‌گناهان سکوت کند؟.

مسئولیت سازمان ملل

سلطانی‌نژاد گفت: منشور سازمان ملل و معاهدات حقوق بشری بر وظیفه جامعه بین‌المللی در حفاظت از جان بی‌گناهان تاکید دارند. ما می‌پرسیم:

چه سازوکارهایی برای حمایت از قربانیان تروریسم و خانواده‌هایشان وجود دارد؟

سازمان ملل چه اقداماتی برای جلوگیری از تکرار چنین فجایعی انجام خواهد داد؟

آیا شورای حقوق بشر گام‌های ملموسی برای مقابله با تروریسم برخواهد داشت؟

قربانیان تروریسم نباید فقط به اعداد در گزارش‌ها تبدیل شوند. آنها انسان‌هایی واقعی بودند، با امیدها، رؤیاها و خانواده‌هایی که آنها را دوست داشتند. زندگی آنها ارزش داشت. مرگ آنها مستلزم پاسخگویی است.

درخواست برای اقدام

ما از شورای حقوق بشر می‌خواهیم که:

۱. حمله کرمان را به عنوان یک جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد و آن را به شدیدترین شکل محکوم کند.

۲. تحقیقات بین‌المللی برای شناسایی و محاکمه عاملان این جنایت آغاز کند.

۳. سازوکارهای حمایتی قوی‌تری برای قربانیان و خانواده‌های تروریسم ایجاد کند.

۴. اطمینان حاصل کند که عدالت به تاخیر نیفتد، نادیده گرفته نشود، یا قربانی مصلحت‌های سیاسی نشود.

تروریسم هیچ توجیهی ندارد. این حمله‌ای علیه تمام بشریت است. امروز، ما از سازمان ملل یک سؤال ساده داریم:

آیا اقدام خواهید کرد؟ یا اجازه می‌دهید این تراژدی فقط به یک آمار فراموش‌شده دیگر تبدیل شود؟

به نمایندگی از خانواده‌ام و هر قربانی‌ای که جانش را به خاطر ترور از دست داده است، از شما می‌خواهم که گوش دهید – عمل کنید- تا دیگر هیچ خانواده‌ای مانند ما رنج نکشد. عدالت برای شهدای کرمان. عدالت برای همه قربانیان تروریسم.