در وصیت‌نامه شهید «عباس پورچنگیز» آمده؛ خانواده‌ام برای من خیلی عزیز هستید، ولی اسلام عزیزتر است، حفظ جان واجب است اما وقتی اسلام در خطر است باید جان فدایش شود.
به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «نذیر کرمان»؛ شهید «عباس پورچنگیز» يكم ارديبهشت ۱۳۴۰، در روستای بزنجان از توابع شهرستان بافت چشم به جهان گشود. وی تا پایان دوره راهنمايی درس خواند و در سال ۱۳۶۰، ازدواج كرد و صاحب يک پسر شد، به‌عنوان سرباز ارتش به جبهه اعزام شد و سرانجام در بيست و هشتم آذر ۱۳۶۵، در «چنانه» شوش بر اثر اصابت تركش خمپاره، شهيد شد. بخش‌های کوتاهی از وصیت‌نامه شهید «عباس پورچنگیز» را با هم می‌خوانیم؛ بسمه تعالی خود را بشناس تا خدا را بشناسی. خدا را بشناس تا از خود رها گردی و به خدا برسی. (حضرت علی (ع)) خدایا بند بند وجودم اقرار می‌کند که شایسته‌ترین معبود تویی، پس شهادت می‌دهم که محمد فرستاده توست و علی دوست توست، اسلام آخرین دینت و قرآن کتابی از طرف خدا به رسول‌الله (ص) است. با هم مهربان باشیم که ثروت و مال دنیا تمام شدنی است و تنها خوبی از انسان باقی می‌ماند، زرق و برق دنیا و تجملات چشم شما را خیره نسازد که جز تهیدستی در آخرت ندارد. خدایا در همه حال مرا یاری کن که من ضعیفم. دل خانه خداست و در خانه خدا چیز دیگری جای ندهید، وقتی که وارد جبهه شدم با این انگیزه بود که شاید در راه خدا کشته شوم و درس عبرتی باشد برای بازماندگان و از ملت شهیدپرور ایران می‌خواهم به قول امامان معصوم(ع) مسئله جنگ را فراموش نکنند. از مسائلی که شما را به دنیا وابسته می‌کند جداً خودداری کنید چرا که دنیا هیچ ارزشی ندارد و از غیبت و تهمت بپرهیزید. پدر، مادر، همسر و فرزندم، همچنین خواهرانم شما برای من خیلی عزیز هستید، ولی اسلام عزیزتر است چه کنم حفظ جان واجب است اما وقتی که اسلام درخطر است باید جان فدای اسلام شود. اگر توفیق شهادت نصیبم شد در مرگ من گریه و بی‌تابی نکنید و از حضرت زینب(س) الگو بگیرید چرا که بعد از شهادت امام حسین(ع) کارش نوازش یتیمان و بی‌سرپرستان بود. انتهای خبر/ طهماسبی منبع: نوید شاهد