بیوگرافی شیخ محمدحسن زیدآبادی ملقب به پیغمبر دزدان

شیخ محمدحسن زیدآبادی ملقب به پیغمبر دزدان

شیخ محمدحسن زیدآبادی ملقب به پیغمبر دزدان همانطور که از نوشته هایش برمی آید نامش با مسمی بوده زیرا درکرمان زمین عمومآ دزدان را به نام (حسن) می خوانند وخود دراین موضوع گفته

منم پیمبر دزدان وهمچو امت خود

خوشم که روسیهی دل سفیدم وحسنم

نامش شیخ محمدحسن متولد سالهای ۱۲۲۸ و۱۲۳۴ ه.ق از معاریف عصر قاجاری بوده ودر راه اصلاح وبهبود اوضاع زمان خویش بسیار مب کوشید واز طرف رحمتعلی شاه به دلیل عرفان به لقب (( صفاعلی)) مفتخرشده ونسبت اوبه طایفه مشهور به حیدری که دررفسنجان مسکن داشته اند وبازماندگان واقوام اوهنوز در رفسنجان مسکن دارند بر می گردد . درکتاب سدید السلطنه کبابی آمده است نبی السارقین یا شیخ محمدحسن ازاهل زیدآباد سیرجان ، بیشتر ایام زندگانی را درکرمان گذرانیده وبیشتر ممالک ایران را سیاحت کرده درنظم ونثر وغزلیات ید طولانی داشته وصاحب سبک بوده ودرشعر به قارانی تخلص می کرده باید دانست که پیغمبر دزدان مسلک درویشی داشته واز دنیا به جز مهر علی چیزی بر نگزید و مافیها را به دزدان بخشید وخود گوید

علم وحلم و ورع وزاهدی وتقوی را

آنچه جز مهرعلی بود به دزدان دادم

مسکن شیخ در زیدآباد بوده وآنجا رامدینه دزدان نامیده است شیخ محمدحسن مردی عارف و وارسته و درویش وبی نیاز بوده وزندگی خود را از روضه خوانی وموعظه می گذرانده ومجالست او با حکام بیشتر از جهت احتیاج وتمایل روحی بوده که خود حکام به مجلس او علاقه داشته اند علاوه برآن داستانهای بسیاری هست که او دراین مجلس همیشه فریاد رس دادخواهان وشفیع درماندگان بوده است . از پیغمبر دزدان چهار پسر باقی مانده که سه تن معروفتر آنها شیخ حسینعلی وشیخ ولی الله وشیخ ابوالقاسم بودند که شیخ حسینعلی هم بعد از پدر خود را پیغمبر ثانی نامید ونامه هایی از اوباقی است پیغبر دزدان دارای دو دختر بوده که درکوهستان پاریز شوهر کرده اند واز یکی ملاقاسم پسوجانی باقیست دختر دیگری همسر پسر ملامطهرعلی تیتوئی ( جدخاندان اسدی ) بوده که درمحلی به نام ((مطو )) معروف بوده است . منزل پیغمبر تابستانها درکوهستان پاریز در دهی بنام ((تیتو)) بوده است وزمستان را به زیدآباد وبیشتر اوقات به فارس سفر می کرده است یکی از معاصران پیغمبر حاج شیخ حسین صهبا ( متوفی ۱۲۹۹ ه / ۱۸۸۲ م) بوده است این مرد درویشی وارسته واز مریدان حاج ملاهادی سبزواری بوده وطبعی بلند درشعر داشت علاوه بر غزلیات شیرین داستانی منظوم به نام انیس العشاق نیز از اوباقی مانده است حاج شیخ حسین صهبا معروف به عرب وجد خاندان محسنی مقیم سیرجان بوده است پیغمبر خط نستعلیق را بسیار زیبا می نوشته وی درحدود سال ۱۳۱۰ هجری قمری وفات کرد ودرحسینیه زیدآباد مدفون گردید . مرحوم حاج غلامرضا زیدآبادی فرزند حاج امان الله خان وپدر آقایان محمدصالح وآقا باقر صالحی زند وقتی نذر کرده بودکه نعش پیغمبر را به عتبات عالیات منتقل کند وظاهرآ سی سال از مرگش که می خواسته اند نعش رابر دارند عده ای ازوجوه پاریز وزیدآباد حضور داشته اند که یکی ازآنها مرحوم حاج آخوند پاریزی پدر دکتر باستانی بوده اظهار داشته اند که نعش پیغمبرر بعد از گذشت چندسال همچنان صحیح وسالم مانده وحتی رنگ حنای ریشش هم چنان باقی بوده که حاج آخوند پاریزی به حاج غلامرضا گفته بودند اگر این نعش را از زیدآباد منتقل کنی هم امروز که بالای منبر خواهم رفت ترا لعن خواهم کرد این مرد مایه برکت وفخر ومباهات زیدآباداست هرچه خرج حمل نعش اوخواهی کرد خرج تعمییر مقبره وآب انبار زیدآباد کن به هرحال حاجی نیز ازاین کار منصرف شد ودوباره جسد رابه خاک سپردند .

از پیغمبر نامه های زیادی به جای مانده است که مجموعه آنها به نام کتاب پیغمبر دزدان توسط استاد دکتر محمد ابراهیم باستانی پاریزی بارها و بارها تجدید چاپ شده است.

دکتر باستانی پاریزی در مورد شیخ محمد حسن معروف به پیغمبر دزدان ، در مقدمه کتاب پیامبر دزدان می نویسد:

من نمی گویم که آن عالیجناب هست پیغمبر ، ولی دارد کتاب !

شعر زیر نمونه ای از اشعار پیغمبر دزدان است:

من که پیغمبر دزدان علی آبادم

می کنم دزدی و از کرده خود دلشادم

علم و حلم و ورع و زاهدی و تقوا را

آنچه جز مهر علی بود به دزدان دادم

در ازل خواست دلم دزد نباشم هرگز

چه کنم کار دگر یاد نداد استادم

حسنی بودم و فردوس برین جایم بود

دزدی آورد در این دیر خراب آبادم

پسری پند پدر نشنود ار ناخلف است

گندم او خورد که من از پی جو افتادم

هر چه دزدیده ام از قوت شبی بیش نبود

گر حسابی است به محشر ببرند از یادم

از عدم تا به وجود آمده ام دزد شدم

یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم

بندگی چون همه آموخته ام از دزدی

بنده دزدم و از هر دو جهان آزادم

بـــه کسی چه من اگر دزدم و گر نادزدم

دزد و نادزد زن هر دو نفر …. یدم!

پس از فوت شیخ محمد حسن زیدآبادی ملقب به پیغمبر دزدان، پسر او تصمیم می گیرد که راه او را ادامه دهد و به همین منظور همچون پدر نامه هایی به حکام ایالات فارس و کرمان می نویسد و آنها را مهمور به مهر« پیغمبر ثانی » می کند، اما از این نامه ها استقبالی نشده و تنها چند نامه از این دوران باقی مانده است و پسر پیغمبر نیز کار خود را نیمه کاره رها می کند تا شیوه کار و شیوه نگارش شیخ محمد حسن در تاریخ تا به امروز همچنان منحصر بفرد باقی بماند