در وصیت‌نامه شهید «حسین دامغانی» آمده: برای صدور انقلاب‌اسلامی قدم برداشته و جهاد می‌کنم تا جان ناقابل خود را در این راه اهداء کنم.
به گزارش گروه فرهنگ و شهادت پایگاه خبری تحلیلی نذیر کرمان؛ شهید «حسین‌دامغانی» هفتم دی ۱۳۴۳، در شهرستان كرمان چشم به جهان گشود. وی دانشجوی سال اول مقطع كارشناسی بود، به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. سرانجام در يازدهم اسفند ۱۳۶۴، در بيمارستان كشور آلمان بر اثر عوارض ناشي از شیمیایی به شهادت رسيد. در ادامه به مرور وصیت‌نامه شهید «حسین دامغانی» می‌پردازیم: بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم خدای مهربان سپاس‌گزار و شاکر توام از اینکه من را از جمله گروندگان به دین خود و از محبین اهل‌بیت پیامبر(ع) قرار دادی و این توفیق عظیم را به من عنایت کردی تا در راه تو و انشاءالله برای تو و برای استواری و احیای دین رسول‌الله (ص) و برای سرافرازی پرچم خونین (لا اله الا الله و محمد رسول‌الله و علی ولی‌الله) و برای تحقق یافتن اهداف ائمه طاهرین(ع) و برای صدور انقلابمان یعنی انقلاب اسلامی برداشته و جهاد کنم و جان ناقابل خود را در این راه اهداء کنم. انشاءالله مورد رضا و قبول درگاهت باشد. اکنون که قلم در دست گرفته و تکالیفی را بر روی صفحه کاغذ می‌نگارم، انشاءالله قلبی مطمئن، اعتقادی محکم، اراده‌ای استوار، دلی منقطع از هر قید و بندی به جز پروردگارم و روحی پروازکننده به‌سوی او هستم و نیز به‌خوبی می‌دانم که اگر چه خداوند بهترین چیزها را از انسان می‌گیرد، لیکن در عوض بندگی را می‌بخشد و شخص را مورد رضا و عفو خویش قرار می‌دهد و از خداوند نیز خواهانم که با ما نیز یک چنین معامله‌ای بکند. انشاءالله. انشاءالله که بتوانم در موقع امتحان همچنان ثابت قدم در عقیده و ایمان و مهیا برای عمل باشم، از خداوند خواستارم تا در موقعی که باید پا در چکمه و سلاح را بر دوش و عازم میدان شوم مرا با خود نزدیک‌تر و شوق لقایش را در من لبریزتر کند تا بتوانم دین بزرگی را که اسلام برگردن من می‌گذارد، مخلصانه ادا کنم و عاشقانه و عبدوار و محبوب گونه به سوی تو بشتابم. انشاءالله در موعد موعود به حول قوه الهی سینه کثیف دشمن را نشانه روم و با قلبی پر از نفرت از دست دشمنان خدا و رسولش (ص) و انقلاب‌اسلامی و با شعار آرام‌بخش و درهم کوبنده (الله اکبر) برای احیای مظلومیت‌ها به‌پیش بروم و برای استواری درخت پربار و خون‌بار اسلام فداکاری و جانبازی کنم. امیدوارم که خداوند از همگی ما راضی شود و ما را جزو بندگان خاص و از جمله عبادالله قرار بدهد و انشاءالله جوار‌الله و رضوان‌الله جای جاودانگی همه ما باشد. از خداوند می‌خواهم که مرا به علو درجه شهادت برساند تا با رسیدن به این فوزعظیم ندای حضرت علی (ع) را که در محراب عبادت و شهادت سرداد، سردهم که (فزت و رب‌الکعبه) به خدای کعبه ر ستگارشدم، در لحظات حیاتش می‌گفت بر زبان جاری سازم، انشاءالله. انتهای خبر/ طهماسبی منبع: نوید شاهد