بحران مواد شوینده در ماه‌های آینده حتمی است

فردای‌کرمان – گروه اقتصاد: دبیر انجمن صنایع شوینده،بهداشتی و آرایشی با اشاره به اعمال قیمت‌گذاری دستوری از سوی سازمان حمایت برای تولیدکنندگان مواد شوینده،گفت:«قیمت دستوری سالی یک‌بار و در بهترین حالت،سالی دو مرتبه تغییر می‌کند،این در حالیست که شرکت‌های تولیدکننده،مواد اولیه را از پتروشیمی‌های دولتی و خصولتی‌ که هر هفته نرخ‌هایشان در حال تغییر است،تهیه می‌کند».

حسام بیگدلو افزود:«تردید نداشته باشید که در آیندۀ نزدیک با کمبود مواد شوینده و بحران آن مواجه خواهیم شد،چراکه ۱۰ تا ۱۵ درصد از شرکت‌های تولیدکنندۀ کوچک روند تولید را متوقف کرده‌اند و شرکت‌های بزرگ هم با یک‌سوم ظرفیت کار می‌کنند تا برند خود را حفظ کنند».

به گزارش فردای‌کرمان به نقل از ایلنا،وی ۲۹ آبان‌ماه با شرح نحوۀ قانون قیمت‌گذاری در پتروشیمی‌ها،اضافه کرد:«۹۵ درصد نرخ جهانی ضرب در نرخ دلار می‌شود از این‌رو هر هفته نرخ محصولات پتروشیمی تغییر می‌کند».

این فعال اقتصادی با انتقاد از سیاست دوگانۀ دولت در برخورد با تولیدکنندگان مواد شوینده و پتروشیمی‌ها،خاطرنشان کرد:«چالش اصلی شرکت‌های شوینده این است که باید مواد اولیه که هر هفته نرخ آن متناسب با دلار تغییر می‌کند را خریداری کنند اما از سوی دیگر باید نرخ محصولات تولیدی خود را حداقل در یک بازۀ زمانی یک‌ساله ثابت نگه دارند. در این دو حالت،نفوذ دولت را می‌توان مشاهده کرد. دولت به پتروشیمی‌ها اجازه می‌دهد که نرخ‌شان را متناسب با نرخ دلار تغییر بدهند اما به تولیدکنندگان حق نمی‌دهد که قیمت‌ها را تغییر بدهند».

وی با بیان اینکه قیمت مواد اولیه ۲ برابر افزایش پیدا کرده است،گفت:«ایران نسبت به دیگر کشورهای تولیدکننده از مزیت داشتن نفت برخوردار است،اما موادی که نفت از آن‌ها حاصل می‌شود باعث نشده است که قیمت شوینده رقابتی و ارزان تمام شود؛ قیمت ما از محصولات شویندۀ ترکیه که پتروشیمی ندارد گران‌تر است این در حالیست که تُرک‌ها مواد اولیه را از ایران خریداری می‌کنند و امکان سرزمینی ایران به تولیدکنندگان کمک نکرد که نرخ تولید را پایین بیاورند».

عضو هیات مدیره انجمن صنایع شوینده،بهداشتی و آرایشی ادامه داد:«تولیدکنندۀ مواد شوینده،مواد اولیه را‌ با نرخ جهانی تهیه می‌کند،وقتی ما نفت داریم قیمت جهانی چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ از آنجایی‌که ما تحریم هستیم،محصولات پتروشیمی خود را ارزان‌تر از داخلی‌ها عرضه می‌کنند».

بیگدلو در پاسخ به این پرسش که آیا افزایش نرخ تمام‌شدۀ محصول باعث شده است که ما بازارهای صادراتی خود را از دست بدهیم؟ گفت:«برای نمونه قرقیزستان سهم قابل توجهی از نیاز بازارش را از ترکیه وارد می‌کند تولیدکنندگان داخلی امکان رقابت با ترکیه را ندارند این در حالیست که مسافت ترکیه به قرقیزستان زیاد است اما با احتساب هزینۀ حمل باز هم واردات از ترکیه برای آن‌ها صرفۀ اقتصادی دارد».

وی با بیان اینکه تولیدکنندگان شوینده در ایران برای اینکه بتوانند با رقبای تُرک رقابت کنند کیفیت را کاهش داده‌اند،افزود:«در بین عراقی‌ها این ذهنیت ایجاد شده است که جنس ترکی‌ کیفیت بهتری نسبت به کالای ایرانی دارد و این کاهش کیفیت به مشکلاتی که این روزها تولیدکنندگان با آن دست به گریبان هستند باز می‌گردد».

این فعال اقتصادی،شوینده را جزو اقلام ضروری سبد خانوارها دانست و افزود:«عدد  ۲۵ درصدی افزایش نرخ شوینده‌ها نسبت به دیگر صنایع قابل توجه نیست و این موضوع باعث شده است که شرکت‌های تولیدکننده یکی پس از دیگری  از چرخۀ تولید خارج شوند».

وی ادامه داد:«تولیدکنندۀ خصوصی در یک مدت محدود می‌تواند با زیان به تولید ادامه بدهد».

بیگدلو با بیان اینکه یک‌درصد از تولید ناخالص ملی به مواد شیمیایی مصرفی اختصاص دارد،گفت:«ظرفیت تولید داخلی با حدود ۵۰۰ تولیدکننده در حال حاضر ۴٫۳ میلیون تن در سال است که از این ظرفیت تنها ۱٫۸ میلیون تن در بازار داخل و حدود ۴۰۰ هزار تن سهم بازارهای صادراتی است به‌طور متوسط،سالانه ۱۶۰ تا ۲۲۰ میلیون دلار صادرات اتفاق می‌افتد». /پ