بایکوت دشمن را ۱۴۰۰ سال قبل خدا دستورش داده | اخبار استان کرمان

موضوع لزوم بایکوت دشمن مربوط به امروز و دیروز نیست، زیرا خداوند ۱۴۰۰ سال قبل دستور این کار را داده و فرموده که راه پیروزی بر دشمن تحریم و بایکوت آن در همه زمینه‌های اقتصادی، سیاسی و حتی فرهنگی است. یعنی پیش از آنکه به مقابله سخت با دشمن بپردازیم، قرآن کریم بر یک اصل بنیادین تأکید می‌کند، یعنی قطع پیوند با دشمن و حفظ انسجام درونی امت و منزوی کردن آن با بایکوت و تحریم همه‌جانبه، این اتفاق در منطق قرآن، فقط یک موضع احساسی نیست، بلکه یک راهبرد همه‌جانبه است، چیزی که امروز از آن با عنوان «تحریم و بایکوت دشمن» یاد می‌شود. در این گزارش قصد داریم به مصادیق قرآنی لزوم بایکوت و منزوی کردن دشمن بپردازیم، موضوعی که دستور مستقیم خداوند است و اجرای آن راه پیروزی بر دشمن.
 

دشمن‌شناسی، نقطه آغاز پیروزی

قرآن بارها یادآوری می‌کند که دشمن، صرفاً یک تهدید بیرونی نیست، بلکه بازیگری فعال است که از شکاف‌ها، وابستگی‌ها و سستی‌ها تغذیه می‌کند. در آیه یک سوره ممتحنه، مؤمنان به‌صراحت از برقراری رابطه محبت‌آمیز و پنهانی با دشمنانی که با دین می‌جنگند نهی می‌شوند. این آیه نشان می‌دهد که رابطه، حتی اگر ظاهراً بی‌ضرر باشد، می‌تواند به کانال نفوذ دشمن تبدیل شود. از نگاه قرآن، دشمنی که در میدان نبرد ایستاده، خطرناک است، اما دشمنی که شریک اقتصادی، دوست سیاسی یا الگوی فرهنگی شود، خطرناک‌تر است.

اتحاد درونی، خط‌قرمز غیرقابل‌معامله

یکی از پایه‌های پیروزی در قرآن، وحدت و هم‌گرایی مؤمنان است. آیه معروف «واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا» نشان می‌دهد که تفرقه، پیش از آنکه یک ضعف اجتماعی باشد، یک گناه راهبردی است. دشمن زمانی پیروز می‌شود که امت، یک‌صدا نباشد. از همین رو قرآن، هر نوع رابطه‌ای که باعث شکاف در صف مؤمنان شود را به‌شدت زیر سؤال می‌برد. دوستی با دشمن، وابستگی به او و حتی امیدبستن به حمایت او، عملاً وحدت جبهه ایمان را متلاشی می‌کند.
 

بایکوت سیاسی، نهی از ولایت دشمن

در آیات متعددی، قرآن از مؤمنان می‌خواهد که دشمنان خدا را ولی و تکیه‌گاه خود قرار ندهند. آیات ۲۸ سوره آل‌عمران و ۱۴۴ سوره نساء، به‌روشنی هشدار می‌دهند که اتکا به دشمن، مساوی با خروج از مسیر ایمان است. ولایت در این آیات، صرفاً به معنای دوستی شخصی نیست، بلکه شامل پذیرش مرجعیت سیاسی، امنیتی و تصمیم‌سازی دشمن نیز می‌شود. از این منظر، بایکوت سیاسی دشمن، نه یک انتخاب تاکتیکی، بلکه یک تکلیف قرآنی برای حفظ استقلال امت است.
 

بایکوت اقتصادی، قطع شریان‌های قدرت دشمن

اقتصاد، ستون فقرات قدرت دشمن است و قرآن این واقعیت را نادیده نگرفته است. آیه ۱۴۱ سوره نساء، یک قاعده کلان ارائه می‌دهد: خدا اجازه نمی‌دهد کافران بر مؤمنان سلطه پیدا کنند. هر نوع رابطه اقتصادی که به تقویت دشمن و وابستگی امت منجر شود، عملاً این اصل قرآنی را نقض می‌کند. از نگاه قرآن، پرداخت هزینه به دشمن، حتی اگر در قالب تجارت عادی باشد، به معنای تقویت جبهه باطل است؛ بنابراین تحریم اقتصادی دشمن، صرفاً یک اقدام سیاسی نیست، بلکه بخشی از جهاد امت برای جلوگیری از سلطه است.

اطاعت‌نکردن، قلب بایکوت فرهنگی و رسانه‌ای

بایکوت در قرآن، فقط به قطع خریدوفروش محدود نمی‌شود. آیه ۴۸ سوره احزاب، پیامبر را از اطاعت کافران و منافقان نهی می‌کند. این اطاعت، می‌تواند فکری، فرهنگی یا رسانه‌ای باشد. دشمن، زمانی پیروز می‌شود که روایت او پذیرفته شود و تحلیل او به معیار تبدیل گردد. آیه ۵۲ سوره فرقان، حتی یک گام جلوتر می‌رود و از جهاد بزرگ با قرآن سخن می‌گوید، جهادی که امروز می‌توان آن را مقابله فعال رسانه‌ای و فرهنگی و بایکوت گفتمان دشمن دانست.

یکی از صریح‌ترین آیات در زمینه بایکوت، آیه ۲۲ سوره مجادله است؛ جایی که قرآن اعلام می‌کند ایمان با دوستی و هم‌صفی با دشمنان خدا جمع نمی‌شود، حتی اگر پیوند خویشاوندی در میان باشد. این آیه، هرگونه توجیه عاطفی برای رابطه با دشمن را کنار می‌زند و نشان می‌دهد که برائت، جزء جدایی‌ناپذیر ایمان اجتماعی است. بایکوت اجتماعی، یعنی نپذیرفتن دشمن به‌عنوان عنصر عادی و مشروع در زندگی روزمره امت.

الگوی ابراهیمی، بایکوت علنی و شجاعانه

قرآن برای بایکوت دشمن، الگوی عملی هم ارائه می‌دهد. در آیه چهار سوره ممتحنه، حضرت ابراهیم و پیروانش به‌صراحت از قوم مشرک اعلام برائت می‌کنند. این برائت، پنهانی یا حداقلی نیست؛ آشکار، شفاف و بدون ملاحظه است. این آیه نشان می‌دهد که بایکوت مؤثر، بایکوتی است که جمعی، علنی و همه‌جانبه باشد. دشمن باید بداند که از سوی امت، طرد شده است.

تجربه تاریخی قرآن، شکست دشمن از درون

قرآن بارها در داستان‌های تاریخی نشان می‌دهد که دشمنان امت، زمانی شکست‌خورده‌اند که مسیر نفوذشان بسته شده است. فرعون، نمرود و دیگر طاغوت‌ها، زمانی سقوط کردند که دیگر نتوانستند درون جامعه مؤمنان اثر بگذارند. در مقابل، هرجا امت دچار دوگانگی، وابستگی یا سازش شد، شکست رقم خورد. این تجربه تاریخی، پیام روشنی دارد، پیروزی، نتیجه انسجام و قطع رابطه با دشمن است، نه هم‌زیستی با او. در منطق قرآن، راه پیروزی بر دشمن از یک مسیر مشخص می‌گذرد، یعنی اتحاد کامل جبهه مؤمنان، قطع ولایت دشمن، تحریم اقتصادی، عدم اطاعت فکری و فرهنگی، و مرزبندی شفاف اجتماعی. بایکوت در قرآن، یک اقدام مقطعی یا واکنشی نیست، بلکه یک راهبرد دائمی برای حفظ عزت و استقلال امت است. هرجا این راهبرد به‌صورت جمعی و همه‌جانبه اجرا شده، دشمن تضعیف شده و هرجا نادیده گرفته شده، هزینه‌های سنگین به امت تحمیل شده است.

منبع: فارس 

انتهای خبر/ م