یک کارآفرین موفق در شهرستانی محروم با الگوی اقتصاد مقاومتی توانسته است نقش زنان را به‌عنوان مدیران سبد دارایی خانواده پررنگ‌تر کند.
به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی نذیر کرمان، امروزه صنایع دستی و هنرهای سنتی صرف نظر از زیبایی و کاربردهایشان، بستر مناسبی برای اشتغالزایی و کارآفرینی به شمار می‌روند و بسیاری از زنان و مردان به ویژه در جوامع محلی و شهری از تولید و فروش محصولات صنایع دستی امرار معاش می‌کنند و تعداد زیادی از فعالان اقتصادی و اجتماعی در این بخش سرمایه‌گذاری کرده‌اند. سوزندوزی هنر دست زنان بلوچی است که از گذشته‌های بسیار دور، از کودکی توسط دستان پرتوان و ماهر مادران خود آموختند و از آن برای تزئین انواع لباس و غیره استفاده می‌کنند. سوزن دوزی، به عنوان هویت و اصالت زنان بلوچ در جازموریان است و کمتر بانوی بلوچی را در این منطقه می‌توان یافت که با این هنر آشنایی نداشته باشد. هر دختر بلوچ از سنین کودکی، ضمن آموختن و انجام امور مربوط به خانه‌داری، موظف به فرا گرفتن سوزن دوزی نیز است و به سبب دخالتی که سلیقه‌های گوناگون در تهیه نوارهای سوزن دوزی دارد، می‌توان طرح‌ها و نقش های متنوع و اصیل سوزن دوزی را در منطقه جازموریان مشاهده کرد. پروین بامری متولد ۱۳۶۹ فارغ التحصیل تاریخ در شهرستان جازموریان ایران است که توانسته به عنوان کارآفرین در جهت تحقق عملی اقتصاد مقاومتی گام بردارد. آنچه در پی می‌آید حاصل گفتگوی خبرنگار نذیر کرمان با این کارآفرین موفق است. نذیر کرمان_ ایده اولیه اینکار چطور در شما به‌وجود آمد؟ پروین بامری: زمانی که از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدم و طبق معمول کاری برای فارغ‌التحصیلان نبود،ابتدا توسط یک گروه که در داخل روستامون رفت‌و‌آمد داشتند از طریق یکی از ادارت شهرستان که البته همه‌ی حرفایی که زدند آخرش معلوم شد چیزی جز حرف نبود و اینکه بودجه‌ای به دست بیارند نبود. کار آفرین جازموریانی ادامه داد: آموزش قالیبافی را گذراندم و یک کارگاه قالی بافی با هزینه پنجاه میلیون ریال راه اندازی کردم و در این کارگاه پنج نفر هم مشغول به کار شدند، در شروع کار خیلی ذوق و اشتیاق داشتم ناگفته نماند شروع کار بر می‌گردد به هفت سال قبل ، طی سه ماه ده کار سجاده گلیم و گلیم فرش تولید کردیم، حالا نوبت فروش محصول بود، ولی متاسفانه کار‌های تولیدی ما به فروش نرسید و همچنان گلیم فرش‌های بافته شده را در خانه نگهداری ی‌کنم. نذیر کرمان: شجاعت این کار چگونه در شما شکل گرفت؟ بامری: بعد از اینکه گلیم‌ها به فروش نرفت و دیدم که در این کار هیچ حامی و پشتیبانی نداریم، من که فارغ‌التحصیل رشته‌ی تاریخ بودم به سمت صنایع دستی رفتم،بعد از اینکه دیدم توی این کار موفق نمیشم و حامی و پشتیبانی نیست، خیلی برای این کار تلاش کردم، هر خیر یا خیر نمای و هر ارگانی که وارد شهر زهکلوت می‌شد برای بحث قالیبافی سریع سراغ من می‌اومدن و خیلی امید و وعده و در آخر هیچ. بانوی کار آفرین جازموریانی تصریح کرد: خیلی سعی و تلاش کردم و واقعا برام سخت بود و در واقع کاری که شروع کرده بودم در نطفه خفه شده بود مجبور شدم که دیگه دنبال کار نروم، ناگفته نماند هنوزم خیلیا میان که دوباره کار قالیبافی رو شروع کنم، اما دیگر امیدی برای شروع مجدد این کار ندارم. نذیر کرمان: مجوز این تولید کارگاهی و تسهیلات کار آفرینی را چگونه گرفتید؟ بامری: بعد از این تجربه ناموفق به واسطه‌ی یکی از دوستان تقریبا دوسال معلم یکی از مدارس در شهرستان‌های اطراف شدم، البته قبل اینکه شغل شریف معلمی رو تجربه کنم با یک گروه که در بحث وام اشتغال در زهکلوت فعال بود شروع به کار کنم آشنا شدم و این آشنایی از طریق بخشداری منطقه بود، همین گروه هم ایده ی سوزندوزی و کار سوزندوزی شده و نمایشگاه را به من معرفی کردند یعنی گفتند روی گنج خوابیدین و خبر ندارید. همین گروه یک نمایشگاه در تهران برگزار کردند و یک غرفه هم به ما دادند که در آن زمان به دلیل اینکه بچه کوچک داشتم خودم شرکت نکردم و سه نفر از دوستانم را که باهم کار قالیبافی رو شروع کرده بودیم به نمایشگاه فرستادم خدا را شکر فروش خوبی در نمایشگاه داشتند، ولی باز ما چیزی از بازار و اینکه چی می‌خواد نمی‌دانستیم و کار هم خیلی کیفیت نداشت،خلاصه این شد که ما وارد کار صنایع دستی شدیم. نذیر کرمان: در این راه کدام سازمان بیشترین کمک را کرده است؟ بانوی کار آفرین جازموریانی: وقتی که دوران شیرین معلمی را داشتم تجربه می‌کردم بنیاد مستضعفان تازه فعالیت خودش را در جازموریان آغاز کرده بود، باز هم نا امید نشده بودم و برای ادامه کار یک سر هم به این بنیاد زدیم و گفتند که در رسته صنایع دستی دنبال نیرو می‌گردند، بعد از تفکر فراوان، در رسته صنایع دستی فعالیت خود را با این نهاد شروع کردم از طرف دیگر چون کار سنگین بود شغل شریف معلمی را کنار گذاشتم، خلاصه با راهنمایی دوستان بنیاد یه شرکت بانوان کارآفرین جازموریان با برند جازدوچ افتتاح کردیم. نذیر کرمان: در حال حاضر چند نفر در کارگاه شما مشغول هستند؟ پروین بامری: پنجاه بانوی جازموریانی عضو کارگاه هستند و یکسری حمایت‌های اندکی هم از این بنیاد و چند تا خیر نصیب ما شد. نذیر کرمان: قبول سفارش‌های محدود، چطور به داشتن کارگاه تبدیل شد؟ بامری: بالاخره با همفکری فارغ‌التحصیلان آغاز کردیم، که چه کار کنیم تا بازدهی خوبی را کارگاه در منطقه داشته باشد، همه گفتند که سریع کار تولید کنیم و به بازار تهران و استان‌های دیگر ارسال کنیم، که با توجه به اینکه تجربه به من ثابت کرده بود، با مشکل مواجه خواهیم شد این کار را نکردم و پیشنهاد دادم که سفارشات سوزندوزی منطقه خود را انجام دهیم، چون تا اون موقع چنین کاری در شهر زهکلوت به صورت کارگاهی انجام نشده بود، خلاصه تیزر تبلیغاتی برای سفارش سوزندوزی و به کارگیری سوزن‌دوز زدیم و خلاصه کار جواب داد، البته ناگفته نماند هم زمان کار ثبت شرکت را انجام دادم، شروع کار ما با هفت سوزن‌دوز شروع شد و تیم ما هم در شروع کار چهار نفر بود که الان نزدیک دو سال هست که در این حرفه فعالیت داریم و تعداد سوزن‌دوز‌ها هم همیشه متغییر هست در حال حاضر پنجاه نفر به صورت ثابت با ما همکاری می‌کنند و حدود ده نفر هم به صورت غیر مستقیم و قرادادی ندارند ولی هر زمان به پولی نیاز دارند و اندازه مایحتاج خود با ما همکاری می‌کنند. نذیر کرمان: برای گسترش کار خود چه برنامه‌ای دارید؟ بانوی کارآفرین جازموریانی: همزمان با کار کارگاه سوزندوزی تصمیم گرفتیم که یک آموزشگاه خیاطی در شهر جازموریان راه‌اندازی کنیم. نذیر کرمان: بیشترین سختی کار کجا بود؟ بامری: هر کاری سختی‌های خاص خود را دارد ولی بالاخره آموزشگاه را راه اندازی کردیم البته خیلی سختی کشیدیم. نذیر کرمان: اسم کارگاه شما جاز دوچ است این نام چه معنی دارد؟ بانوی کار آفرین جازموریانی: جاز برگرفته ی درخت خودروی محلی و دوچ همه در زبان بلوچی به‌معنای دوختن است، اسم آموزشگاه را هم آموزشگاه خیاطی جازدوچ گذاشتیم که تقریبا الان یک سال هست که فعال شده است. بامری:در آموزشگاه هم یک نفر به عنوان مربی مشغول به کار شد، البته یک نفر هم به نیروی سوزن‌دوزیمون اضافه شد. بانوی کارآفرین جازموریانی: در کار هدف را بر تمیز دوزی و اینکه قیمت صنایع نسبت به استان سیستان و بلوچستان کمتر باشد خدا را شکر همچنان کار ما رونق دارد. نذیر کرمان: حرف آخر از مسؤولان انتظار داریم برای سوغات و هدایا بیشتر از صنایع دستی به ویژه سوزن دوزی استفاده کنند زیرا این کار کمک زیادی به فروش محصولات می‌کند و زمینه درآمدزایی برای صنعتگران فراهم می‌کند. گفت‌وگو: پورحیدر انتهای خبر/