به گزارش پایگاه خبری «نذیر کرمان»؛ در دومین روز از تیرماه امسال، هنگامی که آسمان تهران زیر سایه سنگین جنگ با رژیم صهیونیستی تیرهوتار شده بود، زندان اوین در اقدامی جنایتکارانه و غیرانسانی مورد حمله هوایی قرار گرفت. گویی دشمن قصد داشت با این تجاوز آشکار به خاک ایران، روح مقاومت را در هم بشکند، اما آنچه باقی ماند، داستان ایثار و فداکاری بزرگمردانی چون شهید غلامرضا کمالی بود؛ مردی که نامش نهتنها در قلب خانوادهاش، بلکه در دل هزاران انسان دیگر که از چوبه دار رهایی یافتند، جاودانه شد. این حمله که بخشهای اداری، نگهبانی، دادسرا، بهداری، کتابخانه و سالن ملاقات را ویران کرد، دستکم ۷۱ شهید برجای گذاشت و سازمانهای بینالمللی مانند عفو بینالملل آن را جنایت جنگی خواندند. منا ظهیرالدینی همسر شهید غلامرضا کمالی استاد دانشگاه جامع علمیکاربردی گفت: ۱۰ روز قبل از شهادتش، حتی فرصتی برای دیدنش نداشتم و او همیشه درگیر کار بود، اما حواسش به همه چیز بود – به ما، به زندانیان، به دانشجویانش. وی ابراز کرد: غلامرضا کمالی، کارمند سازمان زندانها و استاد برجسته دانشگاه جامع علمیکاربردی، مردی بود که زندگیاش را وقف خدمت به دیگران کرد و در رشتههای مددکاری و روانشناسی، دانشی عمیق داشت که دانشجویانش را الهام میبخشید. حالا دو پسرش، محمدامین ۱۳ساله و محمدعرفان هفت ساله، بدون آغوش گرم پدربزرگ میشوند، اما محمدامین با ارادهای پولادین، تنها دو هفته پس از شهادت پدر در آزمون تیزهوشان قبول شد. همسر این شهید والامقام اظهار کرد: ما هنوز نتوانستهایم این فقدان را هضم کنیم، نه من و نه پسرهایم، اما یاد وی مثل نوری در تاریکی، راهمان را روشن میکند. ظهیرالدینی با چشمانی پر از اشک و قلبی سرشار از غرور، از روزهای تلخسخن میگوید و تأکید میکند که شهید کمالی مردی فروتن و مهربان بود که در ۲۷ سال خدمت بیوقفهاش در سازمان زندانها، معجزههایی خلق کرد. نزدیک به هزار نفر را از پای چوبه دار نجات داد – با گفتگوهای پدرانه با خانوادههای شاکی، کمکهای مالی یا هر راهی که در توانش بود، بدون اینکه هرگز از مقام و جایگاهش سخن بگوید یا اهل خودنمایی باشد. همسر شهید کمالی بیان کرد: بعد از شهادتش بود که دریافتیم چه گوهری را از دست دادهایم و نمیدانستم اینهمه انسان به او علاقمندند یا در دانشگاه جامع علمیکاربردی چقدر بین دانشجویانش محبوب بوده و از نظر علمی سطح بالایی داشت. وی اظهار کرد: دانشجویانش از او بهعنوان استادی یاد میکنند که نهتنها دانش، بلکه درس زندگی به آنها میداد و تحقیقات عمیقی در مددکاری و روانشناسی انجام میداد. حتی در ماههای آخر عمر، مشغول نگارش کتابی بود که قرار بود به چاپ برسد و هر چه از خوبیهایش بگوییم، کم گفتهایم، مردی پربار با قلبی بزرگتر از دریاها. ظهیرالدینی خاطرنشان کرد: این روایت، نه فقط داستان یک مرد است، بلکه نمادی از فداکاری و ایثار کارکنان نظام قضایی ایران در برابر تجاوزات دشمن به شمار میرود. شهید کمالی، استاد دانشگاه جامع علمیکاربردی و مددکاری بیادعا، با خونش ثابت کرد که دفاع از عدالت، حتی در دل زندانها، ادامه دارد و امروز ما با افتخار به یاد او زندگی میکنیم. منبع: فارس انتهای خبر/ م