یکی از مهم‌ترین الزامات اجرایی شدن برنامه‌های خوب و تحقق‌پذیر در این نکته نهفته است که رئیس جمهور چگونه می‌تواند با سایر قوا ارتباط کاری هم‌افزا پیدا کند.
به گزارش گروه سیاسی پایگاه تحلیلی خبری «آرمان کرمان»؛ بی‌شک همه کسانی که سابقه فعالیت‌های اجرایی سطوح میانی و کلان را دارند به این نکته اذعان می‌کنند که در ساختار قدرت تعریف شده در قانون اساسی ما؛ اساسا بدون تعریف بازی‌های برد_برد با ذی‌نفعان و سایر قوای مؤثر در اجرای برنامه‌های عمومی، بسیاری از برنامه‌های خوب جلو نمی‌رود، به زبان ساده‌تر؛ یکی از مهم‌ترین الزامات اجرایی شدن برنامه‌های خوب و تحقق‌پذیر در این نکته نهفته است که مدیر(در اینجا رئیس جمهور) چگونه می‌تواند با سایر قوا و نهادهای خارج از مجموعه مدیریت خود (در اینجا دولت) ارتباط کاری هم‌افزا پیدا کند. در مقیاس ریاست جمهوری؛ ارتباط مؤثر و هم‌افزا با رهبر انقلاب به‌عنوان کلان سیاست‌گذار حرکت اجرایی کشور، با مجلس به‌عنوان برنامه‌ریز و ناظر بر دولت، با قوه قضائیه با مجمع تشخیص مصلحت نظام با مجموعه نیروهای اطلاعاتی و شورای عالی امنیت ملی و چندین و چند کلان بازیگر بزرگ مقیاس ملی شرط بسیار مهمی برای اجرایی شدن برنامه های خوب در سطح کشور است. (همین داستان را در سطوح دیگر برای تعاملات استاندار با وزیر با شهردار با شورای شهر و غیره هم داریم که یکی از شروط موفقیت در اجرای سیاست های دولت های محلی هم هست) واقعا برای شهید رئیسی سخت نبود که همچون برخی از رؤسای جمهور اسبق ایران برای قوای دیگر و برخی از مهم‌ترین بازیگران عرصه سیاسی شاخ و شانه در فضای عمومی بکشد و به جای حل مساله با تعامل و عقلانیت مدام از این جیب و آن جیب لیست افشاگری خارج کند! یا مثل برخی دیگر در عمل به بهانه تعامل، انواع و اقسام بده بستان‌های مستعد فساد و حیف و میل‌های کلان را با اصحاب قدرت برنامه‌ریزی کند و نفع عمومی را قربانی منافع برخی خواص کند! قطعا می‌توانست اما او مدبرانه راه میانه را در تعامل و صبر و گفتگو و گفتگو و گفتگو و …. انتخاب کرد. اینکه مدیر کلان یک مجموعه به این بلوغ برسد که برای اجرایی شدن اقداماتش باید با همه ظرفیت‌ها و فرصت‌ها حتی آن‌هایی که می‌خواهند سر به تن او نباشد هم کار کند و در عین حفظ خط قرمزهایش از هر پیشنهاد و راهی برای جلو رفتن کار استقبال کند واقعا نعمت بزرگی است. نویسنده/ ایوب کمالی انتهای خبر/ فلاح