فقط یک سوم سیب تولید شده در ایران تازه خور می شود

به گزارش نذیر کرمان، تامین مواد اولیه در بخش‌های مختلف صنعت تولید بسیار حائز اهمیت بوده و هست، چرا که نبود مواد اولیه برابر است با عدم تولید، عدم اشتغال و عدم درآمد. در این مقاله جزئیاتی درباره اهمیت پوره و کنسانتره میوه در صنایع غذایی ارائه می‌دهیم.

ایران سرزمینی است چهار فصل و این ویژگی سبب می شود تا در طول سال محدودیتی از بابت تامین و تولید انواع میوه های تابستانی و زمستانی نداشته باشیم. در ادامه میزان تازه خوری، صادرات و هدر رفتن میوه‌ها را بررسی می‌کنیم.

به طور مثال سیب مصرف بالایی در کشور دارد و میزان صادرات آن نیز بسیار بالاست و هر سال در تابستان و پاییز قابل برداشت است. این میوه در طول سال ۱۴۰۲ بیش از چهار و نیم میلیون تن تولید شد، از این مقدار حدود ۷۵۶ هزار تن به ارزش ۴۱۶ میلیون دلار صادر شد که فقط ۱۷ درصد سیب تولید شده را شامل می شود. اگر هر فرد ایرانی به طور میانگین ۱۰ کیلو سیب در طول سال مصرف کند بین ۸۰۰ هزار تا یک میلیون تن سیب در کشور مصرف می شود.

با احتساب میزان سیب صادراتی و مصرف شده در داخل حدود ۱٫۵ میلیون تن از ۴٫۵ میلیون تن سیب تولید شده در کشور برای تازه خوری استفاده می شود و سوالی که اینجا مطرح می گردد این است که ۳ میلیون تن باقی مانده چه می شود؟

البته این مسئله و سوال پیش آمده در فوق نه تنها برای سیب بلکه برای سایر میوه‌ها به تناسب میزان تولید آن در کشور و میزان صادرات و مصرف مردم نیز وجود دارد. در سال های اخیر به وفور دیده شده باغدارانی که انواع میوه‌ها را تولید می‌کنند در صورتی عدم وجود مشتری، میوه را در کنار خیابان‌ها میریزند و یا با قیمت پایین تر به عنوان خوراک دام و طیور عرضه می‌کنند.

مواد اولیه یکی از مهم ترین بخش‌هایی است که در بسیاری از کشورها و خود ایران تامین آن برای کارخانه‌ها مسئله بسیار مهمی تلقی می شود. پوره و کنسانتره میوه‌ها نیز یکی از مهم ترین مواد اولیه در صنایع غذایی به شمار می رود.

اساسا تبدیل میوه‌هایی که دیگر قابل عرضه به بازار نیستند و یا امکان نگهداری آن‌ها جهت عرضه مجدد به بازار را وجود نداشته باشد، بایستی با استفاده از صنایع تبدیلی به محصولاتی همچون پوره و کنسانتره میوه تبدیل شوند، چرا که این فرآیند باعث می شود میوه تمام خاصیت‌های خود و همچنین طعم تازگی خود را حفظ کرده و دوباره به چرخه تولید بازگردد.

کنسانتره میوه با کد تعرفه گمرکی ۲۰۰۹ و پوره میوه با کد تعرفه گمرکی ۲۰۰۷ به ترتیب در سال ۲۰۲۲ حدود ۱۷ و ۴ میلیارد دلار در دنیا خرید و فروش داشت و سهم ایران در صادرات کنسانتره میوه به وزن ۱۵۰ هزار تن، به ارزش ۸۰ میلیون دلار و برای محصول پوره میوه و سبزیجات به وزن ۱۳ هزار تن، به ارزش ۲۲ میلیون دلار بود که در مجموع کمتر از یک درصد معاملات کل دنیا در این دو محصول را شامل می شود.

بنابراین بر اساس آمار ارائه شده در بالا و ظرفیت‌های صنعتی و محصولی موجود در کشور ایران به نظر نویسنده می توان ابتدا با ایجاد بازارسازی‌های مناسب در کشورهای هدف مخصوصا در قاره اروپا و کشور های منطقه CIS برای فروش و صادرات محصول پوره و کنسانتره میوه هدف گذاری کرد تا از هدر رفتن میوه‌ها و زحمات باغداران جلوگیری نمود.

در حال حاضر بسیاری از تولیدکننده‌ها در ایران هستند که مشکل فروش این محصول را دارند و کالا را از سال‌های قبل در مخازن و سردخانه‌هایش نگهداری می کنند و توانمندی یافتن مشتری و فروش و صادرات آن را ندارند. اساسا با ایجاد زیرساخت‌های مناسب برای بازارسازی و درست هزینه کردن در این مسیر می توان مشتریان بسیار زیادی را به سمت ایران که بهترین لوکیشن را از نظر مسافت به مقاصد صادراتی در قاره های مختلف را دارد سراریز کرد.

نویسنده: میلاد بهروزی

انتهای پیام/