غمت را کی تحمل می‌توان کرد؟

سفارت تاجیکستان این شعر شهریه ادهمزاد (Shahriya Ahtamzod) شاعر تاجیک را برای انتشار  در اختیار نذیر کرمان قرار داده است.

 این شاعر نوشته است: خوابم نمی‌برد، در پیش چشمم همین عکس گرد می‌گردد و دردم افزون می‌شود. نزد کامپوتر می‌شینم، امّا اندوهم بیشتر بالا می‌رود، به‌ویژه عکس این طفل ناز مرا تا سرحد دیپریسیا می‌برد. می‌خواهم تسلیت بنویسم برای مردم عزیز ایران… امّا زبانم لال…

سلام، ایران من، ای میهن عشق،
سلام، ای محتوا وُ بودن عشق.
سلام، ایران سبز و نازنینم،
محبتخانه عشق‌آفرینم.
کنون گیریم برای خلق کرمان،
شدم دیپریسیا از جهلِ انسان
چه روز سخت آمد بر درِ تو،
که سنگِ دهشت آمد بر سرِ تو.
چه سان نالم نمی‌گردد زبانم،
چو ناله من درون نی نهانم.
ز نیزار نیی مولا نفیرم،
فغانم بشکنم اندر ضمیرم.
ضعیفی مثل اشکم در برِ رو،
غریبی همچو آهم در تکاپو.
غمت را کی تحمل می‌توان کرد،
منی که سر ز تا پایه‌ام پُر از درد؟
به جسم من شبیه جانی، ایران،
به چشمم شعله ایمانی، ایران…
Хобам намебарад, дар пеши чашмам ана ҳамин акс гирд мегардаду дардам афзун мешавад. Назди компутар мешинам, аммо андуҳам бештар боло меравад, ба вижа акси ин тифли ноз маро то сарҳади депресиё мебарад. Мехоҳам таслият бинависам барои мардуми азизи Эрон… аммо забонам лол…
Салом,Эрони ман, эй меҳани ишқ,
Салом, эй муҳтавову будани ишқ.
Салом,Эрони сабзу нозанинам,
Муҳаббатхонаи ишқофаринам.
Кунун гирям барои халқи Кирмон,
Шудам депресиё аз ҷаҳли инсон
Чӣ рӯзи сахт омад бар дари ту,
Ки санги даҳшат омад бар сари ту.
Чӣ сон нолам намегардад забонам,
Чу нола ман даруни най ниҳонам.
Зи найзори найи Мавло нафирам,
Фиғонам бишканам андар замирам.
Заъифе мисли ашкам дар бари рӯ,
Ғарибе ҳамчу оҳам дар такопӯ.
Ғаматро кай таҳаммул метавон кард,
Мане ки сар зи то поям пур аз дард?
Ба ҷисми ман шабеҳи ҷонӣ, Эрон,
Ба чашмам шӯълаи имонӣ, Эрон…

همچنین در معرفی این شاعر عنوان شده است: شهریه ادهمزاد، شاعر و عضو اتفاق نویسندگان تاجیکستان،  ۲ سپتامبر ۱۹۵۲ (۱۱/۰۶/۱۳۳۱) (۷۲ سال)  در دوشنبه پایتخت تاجیکستان متولد شد. آثار او به زبان تاجیکی، پارسی است. 

شهریه فارغ‌التحصیل دانشکده فیلولوژی دانشگاه دولتی آموزگاری دوشنبه (۱۹۷۸) (۱۳۵۷) است و فعالیت کاری را در روزنامه «معارف» (۱۹۷۹) (۱۳۵۸) آغاز کرده است. 

 او نشان(مدال) «خدمت شایسته»، جایزه ادبی میرزا تورسون‌زاد و  عنوان اعلاچی مطبوعات و فرهنگ تاجیکستان (نخبه برجسته مطبوعات و فرهنگ تاجیکستان) را دریافت کرده است‌. 

همچنین از آثار او می‌توان به این کتاب‌ها اشاره کرد: «مهر شعر» (۱۹۸۷)(۱۳۶۶)، «شمیمه نور» (۱۹۹۲) (۱۳۷۱)، «اشک شقایق» (۱۹۹۵)(۱۳۷۴)، «تمنّا» (۱۹۹۸)(۱۳۷۷)، «زن در اسارت تنهایی» (۲۰۰۲)(۱۳۸۱)، «بوسه‌های مهتابی» (۲۰۰۷)(۱۳۸۶)، «در کنار شعر» (۲۰۱۰)(۱۳۸۹)، «نیایش استقلال» (۲۰۱۱)(۱۳۹۰)، «ترانه سبز» (۲۰۱۲) (۱۳۹۱) و چندین مجلّه و کتاب‌های دسته‌جمعی. 

انتهای پیام