دخل و خرج کرمانی‌ها به هم می‌خورد؟

به گزارش فت فتو، براساس اعلام مرکز آمار ایران، متوسط درآمد اظهار شده‌ سالانه‌ یک خانوار شهری ۱۱۲ میلیون و ۴۲۱ هزار تومان بوده است که نسبت به سال قبل، ۵۱ درصد افزایش داشته است و بر این اساس در سال ۱۴۰۰ رشد متوسط درآمد سالانه خانوارهای شهری بیشتر از رشد متوسط هزینه کل سالانه است.

طبق جدول ارائه شده توسط مرکز آمار ایران، متوسط هزینه سالانه یک خانوار شهری در استان کرمان حدود ۵۱ میلیون و ۶۲۰ هزار تومان و درآمد کل هر شهروند کرمانی حدود ۷۱ میلیون و ۱۲۸ هزار تومان بوده این در حالی است که بررسی ارقام ارائه شده در بخش هزینه‌های کل خانوار شهری برای سال ۹۹ نیز نشان می‌دهد که میزان هزینه خالص خانوار در این سال ۳۷ میلیون و ۶۴۵ هزار تومان و در آمد کل آن حدود ۵۱ میلیون و ۱۸۱ هزار تومان بوده است.

در سال ۱۴۰۰ میزان درآمد خانوار شهری  استان کرمان ۱۱۲ میلیون و ۴۲۱ هزار تومان بوده است. بدین ترتیب مقایسه درآمد و هزینه خانوارهای شهری در این سال نشان از دخل و خرج مثبت آنها دارد

در این گزارش، خانوارهای تهرانی با متوسط درآمد سالانه ۱۵۹ میلیون و ۸۸۴ هزار تومان، پردرآمدترین خانوارهای کشور بودند و در نقطه مقابل،‌ خانوارهای کرمانی با متوسط درآمد سالانه ۷۱ میلیون و ۱۲۸هزار تومان کم‌درآمدترین خانورهای شهری کشور در سال گذشته بودند.

از سوی دیگر متوسط هزینه‌ کل خالص سالانه‌ یک خانوار روستایی ۵۱ میلیون و ۹۱۱ هزار تومان بوده است که  نسبت به سال قبل ۵۲.۴ درصد افزایش نشان می‌دهد.

براساس این اعلام، هزینه کل هر خانواده روستایی در استان کرمان ۳۴ میلیون و ۸۵۸ هزار تومان و درآمد کل آن در سال گذشته، حدود ۵۴ میلیون و ۳۷۹ هزار تومان بوده این در حالی است که همین ارقام در سال ۹۹، به ترتیب ۲۳ میلیون و ۷۷۹ هزار تومان و ۳۵ میلیون و ۱۳۵ هزار تومان بوده است.

به گزارش فت فتو، از نکات حائز اهمیت در گزارش مربوط به هزینه – درآمد خانوار درسال ۱۴۰۰، کاهش فاصله طبقاتی و به بیانی دیگر، بهبود عدالت در دسترسی دهک‌های مختلف اجتماعی به منابع است به نحوی که میزان ضریب جینی خانوار از ۰,۴۰۰۶ در سال ۹۹ به ۰,۳۹۳۸ در سال ۱۴۰۰ کاهش یافته است.

بهبود نابرابری درآمدی در سال گذشته در بخش شهری از ۰,۳۸۳۵ به ۰,۳۷۵۷ رسید. همچنین ضریب جینی روستایی نیز از ۰,۳۵۹۰ به ۰,۳۵۹۴ رسید ضمن آنکه براساس گزارش مرکز آمار ایران شرایط دسترسی خانوارهای شهری و روستایی به اتومبیل شخصی بهبود یافته است، به نحوی که در سال گذشته ۵۳.۹ درصد از خانوارهای شهری کشور و ۳۵.۹ درصد خانوارهای روستایی دارای اتومبیل شخصی بوده‌اند.

آمار بخش مسکن نیز نشان می‌دهد که در سال ۱۴۰۰ در بخش شهری، ۶۸.۳۴ درصد خانوارها مالک مسکن بوده‌اند که این میزان در بخش روستایی نیز به میزان ۸۷.۰۶ درصد بود.