محمد حاج محمدی با بیان اینکه در ۸ ماهه گذشته تولید شیردر کرمان کاهش یافته است گفت: دامداری که حتی علوفه را باید نقد بخرد چطور می تواند ۹۰ روز بدون پول به دام خود برسد و عملا دامدار به عنوان واحد زیر دستی در حال له شدن است و انحصار یک کارخانه به این صنعت ضربات متعددی وارد کرده است که به مرحله احتضار رسیده است.
محمد حاج محمدی نماینده دامداران استان کرمان که ابتدای سال جاری که با خبر حراج و تاراج دامهای مولد در استان کرمان نامش بر سر زبانها افتاده است در پی حل شدن برخی مشکلات و ریشهدار شدن برخی مشکلات دیگر به “فت فتو” گفت: مشکلاتی که امروز در مبحث گاو داران صنعتی و نیم صنعتی یا حتی سنتی در استان کرمان با آن روبهرو هستیم عدم توجه کارخانههای شیر استان کرمان به دامداران داخلی است. وی ادامه داد: متأسفانه طی چند سال اخیر این مشکلات دو برابر شده است و یکی از مشکلات جدی که ما را به پله ورشکستگی و نابودی صنعت گاوداری نزدیک میکند درحالیکه تنها هدفش تأمین نیازهای اولیه مردم مانند (شیر، گوشت و لبنیات) است میکند کارخانه شیر پگاه کرمان است. حاج محمدی به انحصار این واحد بستهبندی در استان کرمان اشاره کرد و گفت: متأسفانه استان کرمان با پتانسیل بالا و وسعتی که داردِ تنها یک کارخانه شیر دارد و این کارخانه بزرگ از حق انحصاری خود در تعیین قیمتها سوءاستفاده میکند درحالیکه قیمت مصوب دولت لیتری ۴۰۰۰ تومان است اما این کارخانه نزدیک به سه ماه اصلاً تبعیت نمیکرد. وی ادامه داد: با توجه به اعمال فشار توسط دامداران راضی شده است که تن به قانون بدهد اما اکنونکه قیمت شیر نزدیک به مبلغ ۶ یا ۵ هزار و هفتصد رسیده است برای خرید از دامدار کیفیت را بهانه قرار داده است و قیمت هر لیتر شیر را بر اساس کیفیتی که خودش تعیین میکند از دامدار خریداری میکند که عملاً این مقوله نادرست است زیرا تمام دامداریها خوراک و نهاده یکسانی را استفاده میکنند چطور میشود! کیفیت شیر را با این شرایط برابر تعیین کرد؟! وی بابیان اینکه ماهیانه ۲۴ میلیون تومان از پول دامدار در جیب کارخانه شیر باقی میماند و ضرر ده است گفت: دامداریهای صنعتی، نیمهصنعتی یا سنتیها نیز که در قالب سنتی اما بهصورت صنعتی درحالیکه تولید شیر هستند در کل استان نزدیک به هشتاد درصد آنها شیر تولیدشده را به کارخانه پگاه کرمان تحویل میدهند که عددی حدود ۱۳۰ دامداری را به خود اختصاص میدهند. وی ادامه داد: اگر همین تعداد صد و سی نفر که برای کارخانه پگاه شیر میآورند و دستکم هر دامدار فقط دو تن شیر را به کارخانه اختصاص دهد نزدیک به ۲۰۰ تن شیر را روزانه کارخانه شیر جمعآوری میکند که اگر با همان قیمت میانگین ۶ هزارتویمان محاسبه کنیم مبلغی حدود یک میلیارد و دویست تومان شیراز دامدار داخلی خریداری میکند که تا اینجا هیچ مشکلی مشاهده نمیشود. حاج محمدی افزود: مشکل دامدار کرمانی از جایی شروع میشود که متأسفانه شیری که کارخانه خریداری میکند با کاهش مبلغ زیر قیمت اصلی کارخانه شیر را تحویل میگیرد که اگر تنها ۴۰۰ هزار تومان زیر قیمت هرروزه از دامدار بگیرد انتهای ماه برای روزی دو تن شیر میفروشد ماهی ۲۴ میلیون زیر قیمت واقعی از دامدار خریده میشود و دامدار متضرر میگردد. وی علت کاهش قیمت را باکیفیت شیر موردنظر کارخانه گرده زد و گفت: کارخانه در واقعیت از دامدار شیر میخرد اما درواقع بابیان بهانههای مختلفی این مبلغ را به گونه ای دستکاری میکنند و شاخص کیفیت را نیز اصول مطروحه در دستگاههای کیفیت سنج و آزمایشگاهی خود را ملاک تعیین بیت معرفی میکنند و آزادانه هر قیمتی که لازم است را بر شیر اعمال میکنند وی بهقرار دادهایی که با دامداران بسته میشود اشاره کرد و گفت: با این کارخانه اکثر قراردادها یکجانبه نوشته میشود و حق هیچگونه دخالتی در آن ندارید و حتی اجازه اینکه داشتن یک نسخه ازاینقرار داد را ندارید. وی به الزامات این واحد تولیدی اشاره کرد و گفت: طبق قانون اینها یک اجباری در قراردادهای خوددارند که باید شیر این کارخانه را از داخل استان تأمین کند هرچند ما بهعنوان فروشنده باید به اصول مندرج در قرارداد، پایبند باشید اما کارخانه هیچ تعهدی نسبت به دامدار ندارد. حاج محمدی افزود: این کارخانه هیچ تعهدی در خصوص دامدار را نمیپذیرد ما متعهد میشویم هرروز شیر به چرخانه بفرستیم اما او هرزمان که دوست دارد پول شمارا پس میدهد و در هرزمانی اگر شیر دچار مشکل بود میتواند شیارا با وقفه برگردانند. نمانده دام دران کرمانی افزود: در پارهایی از مواقع شاهد بودیم که برخی از دامداران ما ساعت ده صبح برای تحویل شیر در مقابل کارخانه حاضر میشوند اما به خاطر شلوغی صف تا ساعت پنج الی شش عصر به طول انجامیده و حتی گاهی زمان تحویل به دوازده ساعت نیز طول کشیده است. وی مشکل اصلی دامداران را با کارخانه پگاه کرمان بحث واریزیها دانست و گفت: در قبال شیری که از دامدار برداشته میشود روزانه یک میلیارد و دویست تومان درامد به این کارخانه وارد میشود، اما اگر پای صحبت دامداران بنشینید، متوجه خواهید شد که این کارخانه دو ماه پول دامدار را که باید صرف خرید علوفه و حتی تیمار حیوانات شود در حساب کارخانه باقی میماند. وی ادامه داد: کارخانه عملاً ۶۰ روز پول دامدار را نگه میدارد که ۲ تن شیر نمایشت شصت روز، حدود ۱۲۰ تن میشود که ۱۵۰ میلیارد تومان مبلغ پرداختی کارخانه به دامداراست که عملاً نزد کارخانهدار باقی میماند درحالیکه کارخانهدار محصولات خود را ظرف ده روز آنها بهصورت نقد میفروشد و یا اگر بهصورت چکی به فروش برساند دهماهه با ۱۰ برگ چک محصول خود را بارگیری و تحویل خریدار میدهد. حاج محمدی بابیان اینکه متأسفانه شصت روز و گاهی اوقات نود روز هم می رسد که پول دامداران پرداخت نمی شود، گفت: اگر ماه شهریور دامدار شیر مورد نیاز کارخانه را تحویل دهد درانتهای اذر ماه پول ماه شهریور دامداررا تسویه می کنند و این یکی از ضربات سنگینی است که به این صنعت زده می شود که سبب روبه نابودی این صنعت شده است. وی با بیان اینکه تأمین خوراک دام بدترین نوع از سری مشکلات دامداران است، تاکید کرد: نبود مبلغ مورد نیاز برای خرید خوراک دام مزیدی بر علت می شود زیرا مشکل دامداران با نبود جو و غلات و علوفه برای دام این یکی از محلک ترین هاست اما ضربات محکم تر به این صنعت هست نگه داشتن پول دامدار در حساب کارخانه است. حاج محمدی ادامه داد: هنگامی که کارخانه پول را نزد خودش نگه میدارد، دامداری را در عرصه تولید دچار مشکل می کند و هنگامی که دامداران اعتراض می کنند، دوباره این کارخانه از حق انحصاری خود استفاده می کنند و اعلام می کنند اگر ناراحت هستید شیر به این کارخانه نیاورید، زیرا این واحد تولیدی می داند که دامدار نمی تواند شیر را به استان دیگری ببرد و عملا هم به صرفه نیست بنابر این این ظلم را تحمل می کنند. وی با بیان اینکه کارخانه شیر استان به پشتوانه دولتی که دارد همیشه قوی است، گفت: همیشه حق به این کارخانه داده شده است و دامدار در این چند سال ضربات سنگینی متحمل شده است که اکنون با این وضیعت تورمی چطور بدون سرمایه در گردش می شود به فکر توسعه دامداری و یا تولید دام مولد بود؟ حاج محمدی گفت: کدام عقل سلیمی به این دامدار تو شرایط سخت اقتصادی به کارخانه پگاه حق می دهد که در نود روز پول دامدار را ندهد و کدام دامداری محصولش را پیش کارخانه دار و کارخانه داری که خودش باعث ورشکستگی دام دار بوده است، نگه دارد؟ وی با بیان اینکه در ۸ ماهه گذشته تولید شیردر کرمان کاهش یافته است گفت: دامداری که حتی علوفه را باید نقد بخرد چطور می تواند ۹۰ روز بدون پول به دام خود برسد و عملا دامدار به عنوان واحد زیر دستی در حال له شدن است و انحصار یک کارخانه به این صنعت ضربات متعددی وارد کرده است که به مرحله احتضار رسیده است. حاج محمدی ادامه داد: مشکلات زیادی در عرصه گاوداران صنعتی وجود دارد اما مشکل اصلی که دامداران کرمانی با آن مواجه هستند وجود تک کارخانه بسته بندی شیر پگاه است، بحث هزینه هایی است که به واسطه این واحد بسته بندی باید تأمین شوند بنابراین حداقل کارخانه پگاه باید پول دامدارن را طی ده روز و به سه چک پرداخت کند تا بتواند هزینه های دامداری خود را پوشش دهد. وی افزود: الآن اصلی ترین مشکل ما در کرمان به همین کارخانه پگاه بر می گردد زیرا شیر یک محصول خام و فاسد شدنی است و متاسفانه همین امر موضوع سوءاستفاده شده است و این اهرم فشاری برای دامدار شده است با نگاه از بالا به پایین به دنبال صادرات هستند و همیشه نقدینگی دارند و عملا همه جا فریاد می زنند که دامداران شیر خود را به ما نمی فروشند و ما ۷۰ درصد از خارج استان تأمین می کنیم بنابراین نمی شود با این واحد دوستانه معامله کرد. حاج محمدی با بیان اینکه این واحد تولیدی دولتی بوده همیشه سرمایه اولیه آن از نهادهای مربوطه تأمین می شود بنابر این نگرانی ندارد، گفت: برخورد تحکم امیز با دامدار چه سودی حاصل کرده است؟ به جر اینکه این امر سبب نابودی محصولات دامداری شده است، بنابر این دامداری که خودش شیر را به کارخانه می برد و توان گرفتن حتی یک شاگرد برای این کار ندارد، نشان می دهد که این نقدینگی را همان روز نیاز دارد این دامدار اگر بخواهد شیر خود را به مرکز خریدی بدهد بعد از ده روز پول خود را تحویل بگیرد دچار ورشکستگی می شود، حالا حساب کنید این دامدار نود روز از این کارخانه طلب دارد چطور ادامه حیات دهد؟ وی ادامه داد: ارزی که باید برای دارو هزینه شود برای وارادات شیر خشک هزینه می شود تا تبدیل به ماست و پنیر شود، خودمان با دست خودمان دامدار را از پا در آورده ایم واین صنعت را رو به نابودی می کشانیم تا راه واردات را هموار کنیم. حاج محمدی با بیان اینکه از مسدولان امر می خواهیم به کمک دامدار آمده و مشکلات را ریشه ای حل کنند، گفت: واقعا دامداران استان کرمان دیگر توان مالی ندارد وحتی توان ماندن در این صنعت را ندارد که کارخانه هم پول آن را ۹۰ روز بعد بدهد که باید این مسلئه حل شود تا دوباره شاهد فروش دام مولد در استان و تعطیلی این صنعت نباشیم. انتهای پیام/طهماسبی