به گزارش فت فتو؛ با گرمی هوا و رسیدن نوروز یعنی شروع فعالیت و شادمانی پس از سپری کردن چله بزرگ و چله کوچک با آن زمستانهای سخت و پر باران و برف و سرما در کوهبنان قدیم بوده و مردم آن زمان به ارزش آفتاب، آتش، سبزه و رویش پی برده بودند و برای آغاز فصل گرم روز شماری می کردند. مهرباني، ساده زيستي، نجابت، صفاي باطن و دل‌هاي شاد در كنار سخت‌كوشي و قناعت از مشخصه‌هاي مردم کوهبنان در سال‌هاي نه‌چندان دور بوده است كه البته هنوز در وجود آنها هويداست و آن را به ارث برده‌اند. در آن زمان خانه‌ها كاهگلي بود و مردم با نداري و دست خالي، هر چند به سختي زندگي مي‌كردند اما دلِ شاد داشتند. زندگی امروزی از روش سنتی به یک زندگی ماشینی تبدیل شده و در مقایسه با دهه های گذشته تغییر زیادی یافته و مردم، حسرت تمامی مناسبات، اعیاد و حتی اشخاص دوران گذشته را می خورند و با ادله به بیان محسنات آن دوران می پردازند. امروزه دیگر کمتر آثاری از رسوم و آیین دهه های گذشته هر منطقه به چشم می خورد و بزرگان و ریش سفیدان ، خاطرات و رسوم آن دوران را به نسل جدید بیان می کنند که اغلب برای آنها جالب توجه است. آنها برای هر سال و زمان ارزش زیادی قائل بودند پیری میگفت: که زمان قدیم سال که نو می شد ، مردم گریه می کردنند که ای وای بر ما یک سال دیگر از عمرمان گذشت و ما یکسال پیرتر و به مرگ نزدیک تر شده ایم. در آن زمان تقریبا تمام کارهای مربوط به عید، توسط همه اعضای خانواده انجام میشد که در بیشتر مواقع، همه در یک خانه زندگی میکردند و دست به دست هم داده تمامی کارها را برای شروع سالی جدید انجام میدادند و خلاصه با آغاز سال نو، همه با احساس رضایت از نتیجه کوششهای خود، پذیرای مهمانان شده و خود به دیدار فامیل میرفتند و روزهای خوشی را در کنار یکدیگر میگذراندند. انتهای پیام /کوهبنان